Ερωτήματα

Παρασκευή 31 Αυγούστου 2007

1. Πρώτη προτεραιότητα του ΠΑΣΟΚ για την Κρήτη είναι η ενίσχυση της ανώτατατης εκπαίδευσης και της έρευνας και η σύνδεση με την παραγωγή, ώστε να καταστεί η περιφέρεια μας πρότυπο σύγχρονης ανάπτυξης. Νομίζετε οτι έχει το ΠΑΣΟΚ την αξιοπιστία για ένα τέτοιο σημαντικό εγχείρημα;
2. Η αναβάθμιση των συγκοινωνιών είναι επίσης στις πρώτες προτεραιότητες του ΠΑΣΟΚ. Συμφωνείτε;

Βαρβάρα Τερζάκη

Ρέθυμνο 31 Αυγούστου 2007

Ερωτήματα

Τετάρτη 29 Αυγούστου 2007

1. Ποιές πρέπει να είναι κατα τη γνώμη σας οι προτεραιότητες για την ανάπτυξη του τόπου μας, με σεβασμό στο περιβάλλον και στις παραδοσιακές του αξίες;
2. Τι θα θέλατε να προσέξει ο Γιώργος Παπανδρέου, ο Πρόεδρος μας, ως αυριανός πρωθυπουργός;

Βαρβάρα Τερζάκη

Ρέθυμνο 29 Αυγούστου 2007

Ερωτήματα

Τρίτη 28 Αυγούστου 2007

1. Ενοψει και των εκλογών της 16/9 νομίζετε οτι τα κόμματα και οι υποψήφιοι βουλευτές πρέπει να ασχοληθούν με την απόδοση ευθυνών για τα τραγικά γεγονότα των τελευταίων ημερών;
2. Ποιές πρέπει να είναι κατα τη γνώμη σας οι προτεραιότητες της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης για την ανακούφιση των πληγέντων και την αντιμετώπιση της καταστροφής?

Βαρβάρα Τερζάκη

Ρέθυμνο 28 Αυγούστου 2007

Ερωτήματα

Δευτέρα 27 Αυγούστου 2007

1. Πιστεύετε ότι η εθνική συμφορά των τελευταίων ημερών μπορεί να μας αφυπνίσει;
2. Παρακολουθώντας τα τελευταία τραγικά γεγονότα, ποιοι νομίζετε, ότι έδωσαν ένα έμπρακτο μήνυμα ανθρωπιάς; Οι πυροσβέστες; Οι εθελοντές πυροσβέστες; Οι δημοσιογράφοι; Οι πολίτες που αγωνίστηκαν για να σώσουν το χωριό τους και το περιβάλλον του;

Βαρβάρα Τερζάκη

Ρέθυμνο 27 Αυγούστου 2007

Ανοικτή Επιστολή

Αγαπητέ Πρόεδρε – Σύντροφοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ.


Σαν ελάχιστη ένδειξη συμπαράστασης στις οικογένειες των αδικοχαμένων συνανθρώπων μας από τις πυρκαγιές ανά τη χώρα, θέτω στη διάθεση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. όλα τα έξοδα του προεκλογικού μου αγώνα, αναστέλοντας κάθε προγραμματισμένη προεκλογική μου εκδήλωση.

Προτείνω να ανοιχτεί από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ένας εθνικός λογαριασμός για την «αποκατάσταση των θυμάτων από τις καταστροφές του περιβάλλοντος».

Οι σκηνές «Αποκάλυψης» που βλέπουμε πλέον καθημερινά δεν αναδεικνύουν μόνο το πλήρες έλλειμα κράτους και ιδίως Πολιτικής Προστασίας, αλλά κατεξοχήν το έλλειμα αγάπης προς τη χώρα μας.

Δυστυχώς, η ανάπτυξη χωρίς συλλογική εθνική συνείδηση μας οδήγησε στο φαινόμενο, οι επιτυχημένοι Έλληνες να αφήνουν πίσω τους μία αποτυχημένη Ελλάδα.

Η τρέχουσα πολιτική υπόσχεται και επιτυγχάνει επιφανειακή βελτίωση των όρων ζωής των Ελλήνων, αποτυγχάνει όμως στα πλαίσια μιας ουσιαστικής Παιδείας να εμφυσήσει στους Έλληνες την αγάπη τους για την Πατρίδα.

Ζούμε σε μια παρακμή, όπου το ατομικό έχει υποκαταστήσει το συλλογικό, κάτι που καταδεικνύει καθημερινά η αυτοκαταστροφική συμπεριφορά μας.

Προτείνω εν’ όψει των Εκλογών της 16ης Σεπτεμβρίου, ως κεντρική προϋπόθεση και περιεχόμενο της Νέας Αλλαγής, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. να απευθυνθεί στην λογική και το συναίσθημα των Ελλήνων, αλλά και να στοιχηθεί με την επικαιρότητα μέσα από το σύνθημα:

ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ: ΝΑ ΑΓΑΠΗΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Βαρβάρα Τερζάκη
Ρέθυμνο 25 Αυγούστου 2007

Αποφασίζουμε για την Ελλάδα, την Κρήτη και το Ρέθυμνο του μέλλοντος

Ψηφίζουμε ΠΑΣΟΚ

Γεννημένο μέσα στη μήτρα των αντιδικτατορικών κινημάτων και συμπυκνώνοντας τις αγωνίες του λαού μας για αυτοδιάθεση, κοινωνική δικαιοσύνη και δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ και ο ηγέτης του Ανδρέας Παπανδρέου έφεραν το 1981 το Λαό στο προσκήνιο. Η ισονομία και η ισοπολιτεία, η αναβάθμιση της ποιότητας ζωής των φτωχότερων Ελλήνων, η εθνική συμφιλίωση, η υγεία και η πρόνοια μέσα από το ΕΣΥ, η στήριξη της υπαίθρου, αλλά και η εθνική αξιοπρέπεια έγιναν πραγματικότητα και έφεραν την Ελλάδα σε ισότιμη θέση με τα αναπτυγμένα κράτη της Ευρώπης.
Μετά την αντιλαϊκή και βίαιη για τα συμφέροντα των εργαζομένων παρένθεση της κυβέρνησης Μητσοτάκη, οι κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου και του Κώστα Σημίτη απέδειξαν ότι το ΠΑΣΟΚ συντάσσεται με τα μηνύματα των καιρών, προσαρμόζεται στις ανάγκες της εποχής και θέτει ανάλογα με τη συγκυρία ψηλά τον πήχυ για την Ελλάδα και τους Έλληνες: ο εκσυγχρονισμός της Δημόσιας Διοίκησης και η αξιοκρατία με το Νόμο Πεπονή, τα μεγάλα έργα που κατέστησαν τη χώρα μας κόμβο στη Νοτιοανατολική Ευρώπη και ο πλήρης συγχρονισμός μας με το βηματισμό της Ευρώπης όπως κατεξοχήν απέδειξε η ένταξη της χώρας στο σκληρό πυρήνα της ΟΝΕ και η διενέργεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, ανέτρεψαν την οπισθοδρομική παράταξη την Ελλάδα επί δεκαετίες.
Έγιναν λάθη; Μα αναμφισβήτητα ναι. Γιατί, όπως έλεγε ο Γιώργος Γεννηματάς, όποιος δεν δουλεύει μόνον δεν κάνει λάθη. Και το κυριότερο από όλα, το ΠΑΣΟΚ υπέστη τη φθορά της άσκησης της εξουσίας, που το απομάκρυνε από τους πολίτες, ακόμη και αν εκείνοι διαπίστωναν τις επιτυχείς κυβερνητικές του πολιτικές. Αυτή η φθορά, αυτή η φυσιολογική αποστασιοποίηση και όχι η –ανύπαρκτη- θετική πολιτική πρόταση της Νέας Δημοκρατίας οδήγησαν στο αποτέλεσμα των εκλογών του 2004.
Ποιο μεγάλο όμως στόχο έθεσε και πέτυχε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας τα τελευταία 31/2 χρόνια; Τι μπορεί ο πολίτης να θυμηθεί μπροστά στην κάλπη ως βήμα που βελτίωσε τη ζωή του; Και ποιο όραμα έχει καταθέσει ο Κώστας Καραμανλής, ώστε να ζητά τη λαϊκή έγκριση ξανά; Δυστυχώς, κανένα.
Συγκεκριμένα στην περιφέρειά μας, την Κρήτη, το Ρέθυμνο για ποια παρέμβαση στη ζωή των πολιτών μπορούν να καυχώνται οι εκπρόσωποι του κυβερνώντος κόματος; Ποιο αναπτυξιακό έργο έχουν δρομολογήσει; Με ποιο επιχείρημα, πέρα από τις πελατειακές λογικές που υποτιμούν τον πολίτη και τον καθιστούν όμηρο της εξουσίας ζητούν την ψήφο του Ρεθυμνιώτη και της Ρεθυμνιώτισσας;
Τα ζητούμενα της εποχής μας είναι πια διαφορετικά.
Το περιβάλλον, φυσικό και πολιτιστικό και η προστασία και ανάδειξή του δεν είναι πλέον συμπληρωματική και δευτερεύουσα πολιτική. Αλλά επειδή πρόκειται για το οξυγόνο του Τουρισμού συνιστά τον κρίσιμο αναπτυξιακό πυλώνα για τον τόπο μας.
Η υποστήριξη της οικογένειας, της πολύτεκνης μητέρας δεν είναι πια ψηφοθηρική επιλογή. Αλλά συνιστά κρίσιμη προϋπόθεση για τη συνέχεια της κοινωνίας, τη στήριξη της περιφέρειας, την ποιότητα ζωής στην οικογένεια, την απασχόληση.
Η εξάλειψη της απόστασης Κράτους-Πολίτη, η φιλική στον πολίτη Δημόσια Διοίκηση δεν πρέπει πλέον να θεωρείται πολυτέλεια των αναπτυγμένων κρατών της Δύσης, αλλά αυτονόητη επιλογή ενός κράτους που θέλει να προσελκύσει επενδύσεις, που μέσα από θεσμούς προάγει τον ενεργό πολίτη, τη συμμετοχική δημοκρατία τελικά.
Οι υποδομές δεν εξαρτώνται πλέον από το «κατόπιν ενεργειών μου», αλλά προκύπτουν μέσα από την ένταξη του τόπου μας σε ευρύτερους αναπτυξιακούς σχεδιασμούς, δεν έρχονται να καλύψουν τρέχουσες ανάγκες αλλά να υποστηρίζουν το όραμα ιδίως ως προς την Κρήτη μιας περιφέρειας σύγχρονης και ελκυστικής ως τόπος ζωής για τους κατοίκους και τους επισκέπτες της.
Το Πανεπιστήμιο όχι μόνο όχημα εισροής πόρων στην τοπική κοινωνία αλλά μοχλός καινοτομίας και συνδεδεμένο με την τοπική οικονομία, κρίσιμος όρος ανάπτυξης.
Τούτα, και άλλα που θα μας απασχολήσουν μέχρι τις εκλογές της 16ης Σεπτέμβρη, είναι οι προκλήσεις για την κοινωνία και το ΠΑΣΟΚ. Είναι οι άξονες της πολιτικής μου παρουσίας, της στράτευσης μου με το Γιώργο Παπανδρέου και τις προοδευτικές δυνάμεις του τόπου μας για τη Νέα Αλλαγή.
Η Αλλαγή έβαλε την Ελλάδα και τους Έλληνες στο προσκήνιο.
Η Νέα Αλλαγή θα τους ξαναδώσει όραμα και ελπίδα.
Με μπροστάρηδες ανθρώπους από την κοινωνία και για την κοινωνία, πέρα και πάνω από μηχανισμούς. Με ανθρώπους από το Λαό, με στέρεη κοινωνική συνείδηση, με εντιμότητα και λεβεντιά.
Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν έρχεται απλώς να διασφαλίσει τα κεκτημένα των Ελλήνων. Έρχεται να ανατρέψει το μοντέλο του κυβερνητισμού, της παροχολογίας, της ομηρείας του πολίτη σε κομματικούς ή κρατικούς μηχανισμούς. Να δημιουργήσει μια Δίκαιη Κοινωνία, μια Δυνατή Ελλάδα.
Και στον αγώνα αυτό το Ρέθυμνο θα είναι παρόν. Με ανθρώπους που ξέρουν και μπορούν να μεταφέρουν τις αγωνίες μας στα κέντρα λήψης των αποφάσεων. Που οραματίζονται τον τόπο μας ως Πρωτεύουσα του Πολιτισμού, της Ανάπτυξης, της Ανθρωπιάς. Που πιστεύουν στις δημιουργικές δυνάμεις του Ρεθύμνου, πέρα και πάνω από εξαρτήσεις. Με ανθρώπους για τους οποίους ο Κοινωνικός Διάλογος δεν είναι άλλοθι για την άσκηση της εξουσίας αλλά Τρόπος Ζωής.
Αυτό το όραμα, αυτές τις Αξίες καταθέτω σε σας, τους συμπολίτες μου, στις εκλογές της 16ης Σεπτέμβρη. Το όραμα για ένα νέο, σύγχρονο, περήφανο Ρέθυμνο.

ΤΟ ΡΕΘΥΜΝΟ ΑΛΛΑΖΕΙ

Βαρβάρα Τερζάκη
Ρέθυμνο 24 Αυγούστου 2007

Ο αιώνας μας είναι αιώνας ηθελημένης αγριότητος

Με κάθε τρόπο προσπαθούμε να διώξουμε τους θεούς, όμως οι χειρονομίες της λατρείας δεν φεύγουν.

Όταν είμασταν παιδιά, πριν από μερικά χρόνια, η φύσις και η λατρεία της, ήταν μέρος της καθημερινής μας αγωγής. Τα άστρα ήταν το πρώτο μας αναγνωστικό και όταν ένα αστέρι έπεφτε το βράδυ από τον ουρανό, μας έφερνε ειδήσεις.
Μέλημα μας ήταν “όσο διαρκούσε η ανάπαυση των εποχών”, να βιώνομε την ζωή με την αρωγή των νεφών και “των ανθρώπων που αγαπούσαν τα γράμματα, που δεν ήταν γραμμένα.”
Σήμερα, πασχίζομε, τρέχομε, διστάζοντας ο καθένας να πετάξει το περίσσιο, που κουβαλάει επάνω του. Καταπίνουμε καθημερινότητα και πάμε να εξελιχθούμε σε πέτρες. Προσπαθούμε να καταργήσομε τον Άλλο, την ανάγκη του Άλλου.
Αντιλαμβανόμαστε κάθε μέρα όλο και περισσότερο ότι, τόσο ο πλούτος, όσο και η φτώχεια έχουν αρνητική επίδραση στην ζωή και στο περιβάλλον, με πολλαπλές καταχρήσεις και για να ικανοποιήσουν διαφορετικές ανάγκες.
Οι προηγμένες- πλούσιες χώρες για να ζήσουν ακόμα πιο πλούσια και οι φτωχές για να επιβιώσουν. Τα αρνητικά αποτελέσματα από τις πλούσιες χώρες είναι δυσανάλογα μεγαλύτερα.
Η παγκοσμιοποίηση μπορεί να προσφέρει μεγάλες δυνατότητες για παγκόσμια ανάπτυξη, αυτή όμως δεν συμπορεύεται χρονικά ισότιμα και κοινωνικά ομαλά. Λειτουργεί εις βάρος του ίδιου του ανθρώπου, συχνά και του φυσικού του περιβάλλοντος. Οι αξίες της δικαιοσύνης και της ισορροπίας απούσες.
Είναι δυνατόν, με υψηλότερο βιοτικό επίπεδο, να επιτευχθεί πρόοδος στην δημοκρατία και στα καυτά προβλήματα της κοινωνίας, όπως είναι το Περιβάλλον.
Η ενιαία αγορα, οι επικοινωνίες, η τεχνολογία έχουν χαρακτηριστικά “παγκόσμια” και λιγότερο “τοπικά”.
Στον τεχνικό τομέα μπορεί να κάνουμε προόδους, αλλά στον ανθρωπιστικό παρατηρούμε ότι, η τεχνολογία, έτσι όπως εξελίσσεται, είναι εχθρική απέναντι στις ανθρωπιστικές κατευθύνσεις. Γι΄ αυτό οι νέοι σήμερα, δεν γνωρίζουν την γλώσσα, αλλά γνωρίζουν καλά πως να πατάνε κουμπιά....
Αυτό οδηγεί φωτισμένους πολιτικούς ηγέτες, όπως ο Γιώργος Παπανδρέου και ευαισθητοποιημένους πολίτες σε νέες σκέψεις για την αντιμετώπιση και την εφαρμογή της πολιτικής εκείνης, με την οποία θα αντιμετωπισθούν τα περιβαλλοντικά προβλήματα σε τοπικό, σε εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο.
Η αλλαγή του κλίματος δεν είναι μια ξένη υπόθεση, μακρυά από εμάς. Δεν αφορά κάποιους άλλους, δεν συμβαίνει κάπου αλλού. Είναι κυρίως παγκόσμιο πρόβλημα, με επιπτώσεις στις τωρινές, αλλά και στις μελλοντικές γενεές.
Δίδει δε, μια διάσταση επιπλέον στο θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που αφορά στις επόμενες γενεές και που με τις επιλογές μας κινδυνεύουν τα δικαιώματα αυτά να περιοριστούν.
Η συχνότητα και το εύρος των φυσικών καταστροφών, αυξάνονται σε αναλογία με τις τεχνολογικές δυνατότητες παρέμβασης στην φύση, όχι μόνο εξαιτίας της τεχνολογικής επιρροής, αλλά και λόγο εκείνου που συνδέεται εγγενώς με την τεχνολογική ανάπτυξη: της αύξουσας, δηλαδή, ανισότητας μεταξύ των ανθρώπων.
Το νερό, ένα αγαθό το οποίο δεν διακόπτεται από σύνορα, είναι στοιχείο ταυτισμένο με την ύπαρξη της ζωής και χρειάζεται προστασία! Η οικονομία οφείλει να αποδώσει στο νερό την πραγματική του αξία και οι θεσμοί να εντάξουν τον πολίτη στην διαχείριση του.
Η απερήμωση έχει ως αποτέλεσμα την μείωση της παραγωγικότητας της γης, την φτώχεια, την οικονομική κρίση. Είναι απειλή για την υγεία των τοπικών πληθυσμών. Η φτώχεια οδηγεί σε πολιτική αστάθεια, σε μετακινήσεις πληθυσμών και σε κρίσεις ανάμεσα σε γείτονες χώρες.
Η βιοποικιλότητα έχει απώλειες, οι οποίες είναι δυστυχώς μη αναστρέψιμες. Αποτελεί και αυτή ένα περιβαλλοντικό πρόβλημα. Η συρρίκνωση του ζωικού και φυσικού πλούτου είναι ζήτημα ελλείμματος δημοκρατίας, ισονομίας με παγκόσμια εμβέλεια. Είναι βόμβα στα θεμέλια της φύσης πάνω στα οποία στηρίζεται η ζωή, αλλά και η ευημερία.
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Γιώργος Παπανδρέου υπηρετεί την “πράσινη διπλωματία” διεθνώς, μέσα από συμφωνίες, πρωτόκολλα και συμβάσεις, με τις οποίες τίθεται το πλαίσιο για την επίλυση αυτών των προβλημάτων.
Εμείς ευαισθητοποιημένοι στα θέματα προστασίας του περιβάλλοντος, ενστερνιζόμαστε τις απόψεις του, για το ότι: η φύση, ο αέρας, το νερό, η γη ανατρέπουν και δείχνουν τα όρια των συμβατικών συνόρων, που ο άνθρωπος έχει θέσει, Άλλη η αλήθεια του ανθρώπου και άλλη η αλήθεια της φύσης.
Τα περιβαλλοντικά προβλήματα δεν αναγνωρίζουν εθνικά σύνορα και δεν μπορούν να επιλυθούν χωρίς την διεθνή συνεργασία.
Άλλωστε, μια ανθρωπότητα που δεν βρίσκει τον τρόπο να ξαναφτιάξει τον κόσμο γύρω της, βρίσκει τον τρόπο να γεράσει και πολύ γρήγορα μάλιστα.
Θέλουμε, δεν θέλουμε είμαστε όλοι μας δέσμιοι μιας ευτυχίας, που από δικό μας λάθος αποστερούμαστε.

Βαρβάρα Τερζάκη
Ρέθυμνο 5 Ιουνίου 2007

Ο πράσινος δρόμος

Το πραγματικό πρόβλημα στον σύγχρονο κόσμο, είναι ο πόλεμος του μεγάλου εναντίον του μικρού, το επίπεδο διαβίωσης το οποίο καθοδηγείται όλο και περισσότερο από τις μεγάλες και απρόσωπες οργανωμένες τάσεις, οι οποίες ορίζονται από τα χρήματα και τις στατιστικές και όχι από τους ανθρώπους, οι οποίοι έντρομοι προσπαθούν να διαφυλάξουν την αυθεντικότητα και την ατομική δημιουργία τους.
Η αρετή μιας κοινωνίας δεν μπορεί να παίρνει δυνάμεις από ξεπερασμένες ιδέες και πρακτικές, αλλά χρειάζεται ισχυρά πρότυπα και νέες ιδέες, πέραν της μετριοκρατικής κομματικής ή άλλης θαλπωρής.
Η λύση περνάει από τον δύσκολο αλλά ευγενή δρόμο, που δεν είναι άλλος από την ενεργοποίηση των ίδιων των πολιτών.
Σε μια εποχή που η καλή σχέση με τον εαυτό μας, οι αξίες της ζωής είναι βασικά αιτούμενα, για μια δίκαιη κοινωνία, για οικονομική ισορροπία και σεβασμό στην φύση και το σύνολο περιβάλλον.
Ο τόπος που μεγάλωσα, είναι γεμάτος από μνήμες και απομεινάρια του παρελθόντος, τα οποία με έκαναν να ονειρεύομαι. Ίσως η κλίσις μου στα κοινά, την πολιτική, ήρθε πολύ φυσικά.
Δεν μπορώ να διαχωρίσω, τον τρόπο με τον οποίο σκέφτομαι και δρω πολιτικά, από τον τρόπο με τον οποίο ζω καθημερινά.
Ο κόσμος μας είναι ένας κόσμος, στον οποίο το μονό σταθερό σημείο είναι η αλλαγή.
Ανάμεσα στην νοσταλγία του παρελθόντος και την λαχτάρα για το μέλλον, βρίσκεται το πιο ρευστό τοπίο: η πραγματικότητα.
Είναι ανάγκη να καταννοήσωμε ότι, αυτό που θεωρούμε ως πραγματικότητα, βρίσκεται στην ουσία, σε διαρκή εξέλιξη.
Σ’ αυτη την διαδικασία καταννόησης του εαυτού μας, της κοινωνίας, του κτιστού περιβάλλοντος, του κόσμου στο σύνολό του, βασική είναι η σχέσις μας με την πραγματικότητα.
Το όνειρο, το μη ρεαλιστικό στοιχείο δηλαδή, σήμερα έχει μια διαφορετική σημασία, η οποία ξεπερνά κατα κυριολεξία, αυτό που πραγματικά βλέπουμε και η κατεύθυνση προς το όνειρο, αποκτά πολύ συχνά μεγαλύτερη αξία, από την πραγματικότητα.
Ο τρόπος με τον οποίο ζει ο άνθρωπος την ζωή του, έχει να κάνει με την ισορροπία του μυαλού του, στο όνειρο και την πραγματικότητα.
Είναι κρίσιμη η σχέση του ανθρώπου σήμερα με το περιβάλλον στο οποίο ζει, με το οποίο περιβάλλον, δημιουργεί δυστυχώς μια αντικρουόμενη σχέση: έλξη και απώθηση, ουτοπία και ορθολογισμό, προστασία και αυτοκαταστροφή.
Με βάση όλα αυτά και με δεδομένο ότι, το περιβάλλον αποτελεί πρώτο θέμα συζήτησης σε παγκόσμια κλίμακα, ο Γιώργος Παπανδρέου στο πρόγραμμα του Κόμματός μας, έχει στους κύριους στόχους, την Προστασία του Περιβάλλοντος, αξιοποιώντας την πράσινη χάρτα, που υπάρχει σε Ευρωπαϊκό επίπεδο.
Οι κλιματικές αλλαγές πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν. Οι μετρήσεις των κλιματολόγων δείχνουν ότι, όντως υπάρχει τάση αύξησις της θερμοκρασίας στον πλανήτη, αύξηση της στάθμης του νερού, του διοξειδίου του άνθρακα, του μεθανίου κλπ.
Οι αλλαγές αυτές επιβάλλουν αλλαγές στο περιβάλλον και βέβαια στον άνθρωπο.
Οι επιστήμονες δηλώνουν ότι, οι αλλαγές δεν γίνονται με τυχαίο τρόπο και ότι θα καταφέρουν να επιζήσουν μόνον εκείνοι, οι οποίοι έχουν το σωστό γονίδιο την σωστή στιγμή...
Ο άνθρωπος βέβαια θα συνεχίζει να αλλάζει γιατί η εξέλιξη είναι εγγεγραμμένη στα γονίδια του.
Η πνευματική πλευρά του ανθρώπου, δημιουργεί την συνείδησή του, για την ζωή και την φύση.
Στις αρχές του 21ου αιώνα οι σχέσεις του ανθρώπου με το περιβάλλον αλλάζουν αποφασιστικά, όχι γιατί αλλάζει το περιβάλλον από μόνο του, αλλά γιατί διαφοροποιείται η αντίληψις του για το περιβάλλον.
Ο πράσινος δρόμος - η πράσινη χάρτα λοιπόν, δεν είναι έκφραση εκκεντρικότητος, μήτε έκφραση φουτουρισμού, αλλά τάση για τον κόσμο του Μέλλοντος. Είναι ένας κόσμος φυσικός, θαυμάσιος, που έχει απεριόριστη φαντασία, χρώμα, δύναμη, μυστήριο, μύηση και εξελίσσεται συνεχώς.
Ο Πράσινος δρόμος, είναι η αντίληψη της κοινωνίας – κοινότητος στο παγκόσμιο τοπίο, στο οποίο η εξουσία της ύλης, με βίαιο τρόπο επιδιώκει να ομοιογεννοποιήσει και να κατευθύνει.
Ο Πράσινος δρόμος, η πράσινη κουλτούρα αναπτύσσεται στον σύγχρονο κόσμο, ως ανάγκη και όχι ως μόδα.
Η νέα οικονομία και η ανάπτυξις, θα περάσει αναγκαστικά μέσα από κανόνες και οδηγίες πράσινες, οι οποίες δεν θα πληγώνουν την Γη.
Ομάδες ή μεμονωμένοι άνθρωποι, ήδη ζουν και παράγουν σε συμφωνία με την φύση. Είναι κανονικοί άνθρωποι, οι οποίοι μπορεί να ζουν στην πόλη ή την περιφέρεια, αλλά αποφασίζουν να ζουν χωρίς να επιδρούν αρνητικά στο περιβάλλον.
Ας αναλογιστούμε ότι, μέσα σε μια και μόνη γενιά, μπορούμε να οδηγήσουμε την γη, προς το Μέλλον των παιδιών μας.
Ας αποφασίσωμε, να είμαστε ανοιχτοί στην μελέτη των αληθινών αξιών, οι οποίες είναι βασισμένες στον Φυσικό νόμο, ο οποίος νόμος δημιουργεί και συντηρεί κάθε ανθρώπινο πολιτισμό.
Ας χρησιμοποιήσωμε, την επιστήμη και την τεχνολογία, αναγνωρίζοντας παράλληλα ότι, τα επιστημονικά αποτελέσματα πρέπει να κρίνονται, υπό την σκέψη της κυρίαρχης θέσης του ανθρώπου, στην Γη.
Ας αναγνωρίσωμε την θνητότητα μας, ας είμαστε δίκαιοι, ταπεινοί και αλληλέγγυοι με τον Άλλο και το Περιβάλλον.
Ας καταβάλλωμε, κάθε προσπάθεια για ειρηνική λύση στις διαφωνίες μας, για το πώς μπορούμε να ζήσωμε καλύτερα σε τούτη την γη. Δεδομένης της αποθέωσης του υλισμού και της κρίσης του πολιτισμού μας, ο οποίος δυστυχώς διαχειρίζεται την ζωή ως ρύθμιση ατομικών δικαιωμάτων, αγνοώντας την ανθρώπινη φύση, η οποία είναι και πνεύμα και ψυχή
Άλλωστε, τα πράγματα δεν τελειώνουν εκεί όπου φαίνονται, αλλά εκεί όπου νοούνται.

Βαρβάρα Τερζάκη
Ρέθυμνο 22 Απριλίου 2007