Πασιονάριες του 21ου αιώνα:Η επανάσταση είναι γυναίκα

TA NEA  04.08.2012  

Του Σάκη Μαλαβάκη

«Είμαστε κατά της βίας, δεν κρατάμε κακία σε κανέναν. Πίσω από το χαμόγελό μας υπάρχουν τα δάκρυα ενώ ο σαρκασμός μας αποτελεί μια αντίδραση στο χάος». Στο τελευταίο γράμμα τους από τη φυλακή, οι ρωσίδες ακτιβίστριες του πανκ συγκροτήματος Pussy Riot υπερασπίζονται με υπερηφάνεια τον αγώνα τους. Εδώ και μερικές ημέρες οι τρεις νεαρές γυναίκες δικάζονται με την κατηγορία του «χουλιγκανισμού». Στην πραγματικότητα, το έγκλημά τους ήταν η εισβολή τους σε εκκλησία της Μόσχας και η ερμηνεία μιας «προσευχής» προς την Παρθένο Μαρία. Η Ναντιέζντα Τολοκονίκοβα, η Μαρία Αλεξίνα και η Γεκατερίνα Σαμούτσεβιτς ενδέχεται να καταδικαστούν και να φυλακιστούν για 7 χρόνια, ενώ υπέρ της αποφυλάκισής τους, πέρα από ομότεχνούς τους από όλον τον κόσμο, τάσσονται και άνθρωποι των γραμμάτων με τελευταίο τον Σαλμάν Ρούσντι.

Οι Pussy Riot είναι οι πιο πρόσφατες πρωταγωνίστριες μιας παγκόσμιας τάσης διαμαρτυρίας και εναντίωσης γένους θηλυκού. Από την Αραβική Ανοιξη ώς τις πορείες των φοιτητών στη Χιλή και από τις ομάδες αντιφρονούντων στο Ιράν και την Κίνα ώς την κουβανική αντιπολίτευση, όλο και πιο συχνά η διαμαρτυρία είναι... γυναίκα. Και αυτή τη φορά δεν πρόκειται για φεμινιστικές διεκδικήσεις ή τουλάχιστον δεν πρόκειται μόνο γι' αυτό. Οι γυναίκες ανά την υφήλιο που δεν διστάζουν να αντιταχθούν ενάντια σε κάθε μορφή καταπίεσης, το κάνουν τόσο στο όνομα των γυναικών όσο και στο όνομα των καθολικών δικαιωμάτων και των ελευθεριών όλων των ανθρώπων.

Αρκετές από αυτές, εκμεταλλευόμενες τις δυνατότητες του Διαδικτύου, είναι μπλόγκερ αλλά κατεβαίνουν και στις πλατείες και μπαίνουν στο παιχνίδι της σύγκρουσης. Είναι πλέον γεγονός ότι οι γυναίκες ορθώνουν το ανάστημά τους ενάντια σε κάθε μορφή καταπίεσης. Οπως ακριβώς οι άνδρες.

Πρότυπο όλων των ακτιβιστριών του κόσμου θα μπορούσε να είναι η Αούνγκ Σαν Σούου Κι, η οποία επέλεξε να θυσιαστεί στη μάχη της για τη δημοκρατία. Η ηγέτιδα της βιρμανικής αντιπολίτευσης αποδέχτηκε να περάσει μεγάλη περίοδο της ζωής της στη φυλακή, αναγκάζοντας έτσι το καθεστώς των βιρμανών στρατηγών να ακούσει κάποια από τα αιτήματά της. Πλέον, η Αούνγκ Σαν Σούου Κι δεν αποτελεί την εξαίρεση. Το Νομπέλ Ειρήνης του 2011 απονεμήθηκε σε τρεις γυναίκες: στην Πρόεδρο της Λιβερίας Ελεν Τζόνσον-Σίρλιφ, στην επίσης λιβεριανή ακτιβίστρια Λέιμα Γκμπόουι και στην Ταϊακούλ Κάρμαν, ακτιβίστρια από την Υεμένη.

Οι χαρακτηρισμοί που μπορούν να αποδοθούν στις γυναίκες αυτές είναι πολλοί, καθώς καμία δεν μοιάζει με την άλλη. Τίποτα δε συνδέει την Καμίλα Βαγιέχο, φοιτήτρια από τη Χιλή που πρωτοστάτησε στις πολυπληθέστατες και επεισοδιακές πορείες διαμαρτυρίας που πραγματοποιήθηκαν στη χώρα υπέρ της δημόσιας εκπαίδευσης, με την Κουβανή Γιοάνι Σάντσες η οποία καταγγέλλει διαμέσου του μπλογκ της την κατάχρηση εξουσίας από το καθεστώς των αδελφών Κάστρο.