Αναβιώνουν τα παραδοσιακά είδη διατροφής

Όταν πριν από μερικά χρόνια, η Αλισον Παρέντε δεν μπόρεσε να βρεί ούτε ε΄ναν αρτοποιό για μια από τις επιχειρήσεις της με παραδοσιακά προϊόντα διατροφής, σκέφτηκε ότι η Βρετανία είχε πλέον σοβαρό πρόβλημα με την απώλεια της μαγειρικής παράδοσής της.
«Δεν μπορέσαμε να βρούμε κανέναν να διευθύνει την Αρτοποιία μας», λέει αναφερόμενη σε μια από τις πολλές οικογενειακές επιχειρήσεις περιλαμβανομένων ενός κρεοπωλείου, μιας γαλακτοκομικής μονάδας και μιας κτηνοτροφικής μονάδας, τις οποίες διαχειρίζεται μαζί με τον άντρα της Γουιλιαμ, στο Γουέλμπεκ Εστειτ του Νότινχαμσαϊρ, στην κεντρική Αγγλία.
Αντίθετα με τη Γαλλία και την Ιταλία και ακολουθώντας μάλλον το αμερικανικό μοντέλο, η Βρετανία έχει εγκαταλείψει εδώ και πολλές δεκαετίες τις παραδοσιακές μαγειρικές της ικανότητες και έχει στραφεί στα κατεψυγμένα προϊόντα και τα έτοιμα είδη διατροφής. Στις μέρες μας, ελάχιστοι άνθρωποι ξέορυν να κάνουν αυτά που ζητάει η κ. Παρέντε.
Την ίδια στιγμ΄γ, δυναμικοί συγγραφείς και δημοφιλείς προσωπικότητες της τηλεόρασης που ειδικεύονται σε θέματα γαστρονομίας εγκωμιάζουν καθημερινά διάφορα τοπικά προϊόντα ενώ το δίκτυο των καταναλατών υποστηρίζει την επέκταση της συγκεκριμένης αγοράς.
Εδώ και περίπου 10 χρόνια δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στις μικ΄ρες βιοτεχνίες και τους τοπικούς παραγωγούς της περίφημης Borοugh Market του Λονδίνου, την οποία παραλληλίζουν στχνά με τη La Boqueria της Βαρκελώνης ή τη Rue Mouffetard του Παρισιού. Η αγγλική κουζίνα, αντικείμενο χλευασμού εδώ και αιώνες φαίνεται ότι πραγματοποιεί τελευταία μια δυναμικής επιστροφή.
Για να καλύψει τις ανάγκες της αγοράς, η κ. Παρέντε συγκέντρωσε κάποιους από τους κορυφαίους ειδικούς στον κλαδο των τροφίμων-προϊόντων ζύμωσης, όπως το τυρί, η μπίρα, το ψωμί και τα αλλαντικά. Τα συγκεκριμένα προϊόντα έχουν διαφορα μυστικά ως προς την επιτυχία τους, καθώς τα βακτηρια που χρησιμοποιούνται για τη ζύμωση είναι εντελώς απρόβλεπτα.
Το αποτέλεσμα της προσπάθειας της κ. Παρέντε είναι η μη κερδοσκοπική Σχολή Παραδοσιακών Τροφίμων, η οποία ξεκίνησε προσφέροντας σύντομα σεμινάρια.
Τον επόμενο Σεπτέμβριο, 30 υποψήφιοι θα μπορέσουν να εγγραφούν στο διετές πρόγραμμα σπουδών της σχολής. Το κτίριο του 19ου αιώνα στο Γουέλμπεκ, έχει αναμορφωθεί έτσι ώστε να χωρέσει τους φούρνους ξύλου , τους ανοξείδωτους κάδους τυριού και τις αίθουσες ζύμωσης.
Το πρόγραμμα θα συνδυάσει τις πρακτικές εκμάθησης –ζύμωμα, παρασκευή τυριού ή μπίρας- με μαθήματα διαχείρισης και επιχειρηματικής πρακτικής, καθώς και με ακαδημαϊκά θέματα όπως η εκβιομηχάνιση της παραγωγής τροφίμων στον 21ο αιώνα.
«Θεωρούμε ότι μεταξύ των σπουδαστών μας θα βρίσκονται νέοι άνθρωποι, μεσήλικες σε αναζήτηση μιας δεύτερης καριέρας και αγρότες που προσπαθούν να δώσουν νέα ώθηση στην οικογενειακή επιχείρηση» λέει η κ. Παρέντε.
Ο καθηγητής Χάρι Γουέστ, ειδικός στην ανθρωπολογία των τροφίμων στο Πανεπιστήμιο του λονδίνου και ένας από τους συμβούλους της σχολής του Γουελμπεκ, θεωρεί ότι αυτή είναι η πλέον κατάλληλη στιγμή για ένα τέτοιο εγχείρημα. «Σήμερα επικρατεί στην Αγγλία ένας απίστευτος ενθουσιασμός γύρω από την παραδοσιακή μαγειρική», λέει. «Υπάρχουν φοβερές δυνατότητες στην αγορά. Αλλά ο ενθουσιασμός δεν συμβαδίζει με τις πραγματικές ικανότητες των ανθρώπων. Ελάχιστοι είναι εκείνοι που μπορούν να μετατρέψουν το αλεύρι σε ψωμί χωρίς πρόσθετα και μηχανήματα».

Βαρβάρα Τερζάκη
Άρθρο Nathalie Jordi-εφ. Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, The New York Times, 06-12-2009