Art director κτίζει ίματζ οίκων μόδας

Πολλοί άνθρωποι του χώρου της μόδας επικοινωνούν τις ιδέες τους καλύτερα με βελόνα και κλωστή παρά με λέξεις.
Η ιδιόρρυθμη δουλειά του Πάτρικ Λι, ως art director και graphic designer για μερικούς από τους πιο συναρπαστικούς νέους σχεδιαστές ενδυμάτων του χώρου, είναι ακριβώς αυτη: να καταφέρει να μεταδώσει το όραμά τους μέσα στα ελάχιστα δευτερόλεπτα που απαιτούνται για να δει κανείς το όνομα πάνω στην ετικέτα ενός φορέματος ή ενός t-shirt. Το εργαλείο του είναι τα λογότυπα, τυα κρεμαστά καρτελάκια και οι πολυτελεις χάρτινες σακούλες.
Πώς μπορεί π.χ. να εξηγήσει κανείς τη μάρκα Rodarte σε καποιον που χωρίς να γνωρίζει τίποτε για τις δύο αυτοδίδακτες αδερφες από την Πασαντίνα της Καλιφόρνιας οι οποίες εμπνέονται από γιαπωνέζικες ταινίες τρόμου και κάτι ασχημούλικα πουλιά, αντικρίζει ένα από τα κουρελιασμένα πουλόβερ τους αξίας άνω των 1000 δολαρίων;
«Ποια είναι η λέξη που ψάχνω;» αναρωτιέται ο κ. Λι στην προσπάθεια του να εξηγήσει πώς επιχειρεί να συλλάβει το πνεύμα της εξαιρετικά προκλητικής κολεξιόν Rodarte, που σχεδίασαν οι Κέιτ και Λόρα Μαλίβι, μιας μάρκας που έχει σαγηνεύσει τον κόσμο της μόδας. Υπάρχει κάτι εκλεπτυσμένο στα ρούχα τους, ιδιαίτερα στα πολυτελή υφάσματα και στις λεπτομέρειες κατασκευής. Ταυτόχρονα όμως υπάρχει και κάτι άλλο, το οποίο δημιουργεί ένα αίσθημα έντασης. Ο κ. Λί σκέφτηκε αρχικά να χαρακτηρίσει αυτό το κάτι ως «τραχύτητα» ή «αρρενωπότητα», θεώρησε όμως και τις δύο λέξεις ανεπαρκείς και αποφάσισε ότι η λέξη που έψαχνε ήταν το «γκροτέσκο».
«Οι σχεδιαστές έλκονται από αυτή τη σύγκρουση ανάμεσα στη φινέτσα και στο γκροτέσκο, καθώς και από το πώς κάτι απροσδόκητο μπορεί να προκύψει από αυτόν το συνδυασμό», αναφέρει ο κ. Λι.
Καθώς η κυοφορία μιας μάρκας, από τη γέννηση της μέχρι τη στιγμή που θα την αγκαλιάσουν τα μέσα επικοινωνίας, συρρικνώνεται σε ένα χρονικό διάστημα που θα μπορούσε να κάνει το «εν μια νυκτί» να μοιάζει με αιωνιότητα, ο παρασκηνιακός ρόλος των ιματζ μέικερ, αποκτά ολοένα και μεγαλύτερη σπουδαιότητα. Οι σχεδιαστές μόδας πρέπει να τραβήξουν την προσοχή, διαφορετικά έχουν σβήσει. Εκτός από τις αδελφές Μαλίβι, ο κ. Λι συνεργάζεται με τους Αλεξάντερ Ουάνγκ, Φίλιπ Λίμ και Τζέισον Γου, τρία νέα ονόματα που εχουν κάνει αίσθηση στο χώρο της μόδας. Η δουλειά του είναι να επινοεί τα οπτικά ερεθίσματα που θα βοηθήσουν το καταναλωτικό κοινό να αναγνωρίζει τις δημιουργίες τους.
Ο κ. Γου, ο οποίος εκτοξεύτηκε στο διεθνές καλλιτεχνικό στερέωμα όταν η Μισελ Ομπάμα επέλεξε για τη δεξίωση της ορκωμοσίας μια δική του λευκή τουαλέτα με έναν ώμο, περιγράφει τον κ. Λι ως «το πιο καλά κρυμμένο μυστικό του κόσμου της μόδας». Ο κ. Λι έχει συνεργαστεί επίσης με μεγαλύτερους οίκους, όπως η Channel και η Bottega Veneta, ενώ η αμερικανική αλυσίδα καταστημάτων των Nordstrom τον προσέλαβε για να φρεσκάρει την εικόνα της.
Το άγγιγμα του 41χρονου κ. Λι είναι συχνά αόρατο, αν και σίγορα θα αναγνωρίσετε τη δουλειά του αν έχετε δει την ταινία «Βαλεντίνο: Ο τελευταίος αυτοκράτορας», στην οποία σχεδίασε τους τίτλους, ή αν ψωνίζετε σε ένα από τα καταστήματα Barneys Co-Op, για τα οποία σχεδίασε το λογότυπο σε σχήμα τριφυλλιού. Άρχισε να συνεργάζεται με σχεδιαστές μόδας πριν από οκτώ χρόνια, έχοντας ήδη πίσω του μια καριέρα στο χώρο των περιοδικών.
Ο κ. Λι σχεδιάζει ακόμα τις προσκλήσεις των επιδείξεων μόδας που κάθε σεζόν αποστέλλονται σε εκατοντάδες συντάκτες μόδας και πελάτες καταστημάτων, δελεάζοντας τους να δουν από κοντά μια κολεξιόν και κάποιες φορές προϊδεάζοντάς τους για το τι πρόκειται να ακολουθήσει.
Προτού ξεκινήσει η συνεργασία του κ. Λι με τον Φίλιπ Λιμ, ο σχεδιαστής μόδας είχε ήδη δημιουργήσει το λογότυπό του. Είχε χρησιμοποιήσει την υπογραφή του προκειμένου να το κάνει να δείχνει πιο προσωπικό. Οι αλέγρες δημιουργίες του έχουν ευρύτερη εμπορική απήχηση συγκριτικά με τους άλλους πελάτες του κ. Λι, συνεπώς ήταν σημαντικό το όλο πακετο να μη δείχνει εσωστρεφές ή υπερβολικά εστιασμένο. Ο κ. Λι δημιούργησε ένα αναγνωρίσιμο στοιχείο ταυτότητας: ένα κέντημα με χρωματιστή κλωστή που κοσμεί τις συσκευασίες και τις προκλήσεις.
Μ’αυτό το έξυπνο τρικ, ακόμα κι ένα άχαρο αντικείμενο μοιάζει σαν να φέρει το άγγιγμα του σχεδιαστή.

Βαρβάρα Τερζάκη
Άρθρο Eric Wilson-εφ. Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, The New York Times, 13-12-2009