Διαστάσεις: «Μας στέρησαν τους δρόµους»

Μιχάλη Μητσού (Τα Νέα)

Ολες οι εκτιµήσεις για πιθανό «ντόµινο» από την εξέγερση στην Τυνησία περιορίζονταν ώς τώρα στον αραβικό κόσµο: Μαρόκο, Αλγερία, Λιβύη, Αίγυπτος, Συρία, Ιορδανία, Σαουδική Αραβία, Υεµένη. Κάποιος έγραψε µια µέρα κάτι για την Κίνα, ότι δεν µεταδίδεται τίποτα σ’ αυτήν τη χώρα γι’αυτά που συµβαίνουν στην Αίγυπτο, το καθεστώς φοβάται µήπως µπουν στον κόσµοιδέες. Για κάποιον περίεργο λόγο,όµως, δεν είχαµε σκεφτεί µέχρι σήµερα τηνΚούβα, λες και οι πολίτες της δεν έχουν λόγο να εξεγερθούν για τηναπόλυτη έλλειψη δηµοκρατικών ελευθεριών, ίσως µάλιστα να πρέπει ναείναι κι ευχαριστηµένοι που οι γηραιοί δυνάστες απελευθερώνουν µε το σταγονόµετρο µερικούς πολιτικούς κρατούµενους.

Την κατάσταση στο νησί ήρθε να µας τη θυµίσει η Γιοάνι Σάντσες, η γνωστή κουβανή δηµοσιογράφος και κάτοχοςτου µπλογκ «Γενιά Υ». Οι σκηνές πουέδειξε τις προάλλες η κουβανικήτηλεόραση από την πλατεία Ταχρίρ – γράφει σε άρθρο της που δηµοσιεύτηκε στην «Ελ Παΐς» – δεν κράτησαν πάνωαπό µερικά δευτερόλεπτα, κι αυτό ίσα ίσα για να επισηµάνει ο σχολιαστής πού µπορεί να οδηγήσει η κρίση του καπιταλισµού (!). «Ακόµα κι έτσι όµως, βλέποντας τα πλήθη να διαδηλώνουν στο µακρινό Κάιρο, δεν µπορέσαµε να µην αναρωτηθούµε αυτό ακριβώς που ο κύριοςµε τη ριγέ γραβάτα ήθελε να αποµακρύνει από το µυαλό µας: γιατί δεν συµβαίνει κάτι ανάλογο και στην Κούβα; Αν ηκυβέρνησή µας βρίσκεται στην εξουσία για περισσότερο διάστηµα απ’ ό,τι ο Μουµπάρακ, κι αν η οικονοµική κατάρρευση έχει εξελιχθεί σε αναπόσπαστο στοιχείο της καθηµερινότητάς µας, τι µας εµποδίζει να ακολουθήσουµε κι εµείς τον δρόµο της ειρηνικής διαµαρτυρίας;».

Μια εξήγηση που θα µπορούσε κανείς να δώσει είναι η πρόσβασηστο ∆ιαδίκτυο. Σε µια έκθεση που έδωσε στη δηµοσιότητα τον Μάρτιο του 2009 το ίδρυµα Freedom House για την ψηφιακή λογοκρισία σε όλο τον κόσµο, η Αίγυπτος βαθµολογήθηκε µε 45 στα 100, λίγο χειρότερα από την Τουρκία αλλά καλύτερα από τη Ρωσία. Η Κούβα, αντίθετα, βαθµολογήθηκε µε 90,κάτι που σηµαίνει ότι η λογοκρισία εκεί είναι µεγαλύτερη κι από το Ιράν, την Κίνα καιτην Τυνησία. Εκτοτε, πάντως, η κατάσταση έχει βελτιωθεί, όπως δείχνει η δηµοσιότητα που έλαβαν οι απεργίες πείνας ή οι κινητοποιήσεις των Γυναικών στα Λευκά. Η ίδια η κουβανή µπλόγκερ αναζητεί την απάντηση στην ιστορία της χώρας της. «Μας έχουνπείσει ότι οιδρόµοι και οι πλατείες ανήκουν στουςεπαναστάτες, στον Φιντέλ Κάστρο και το Κοµµουνιστικό Κόµµα. Μας έχουν κάνει να πιστέψουµε ότι η δηµόσια διαµαρτυρία για τις µαζικές απολύσεις, για τουψηλό κόστος διαβίωσης ή γιατην παραίτηση της κυβέρνησης είναι κάτι που το κάνουν οι άλλοι, κάτι που µπορεί να γίνει µόνο έξω από τα σύνορά µας».

«Με άλλα λόγια», λέει η Γιοάνι Σάντσες, «µας στέρησαν τους δρόµους, τουςδικούς µας δρόµους. Αλλά και πάλι, εµείς φταίµε, πρέπει να ντρεπόµαστε για την απάθειά µας».