Ο συγγραφέας Αλάα αλ-Ασουάνι µιλάει στα «ΝΕΑ» για την εξέγερση εναντίον του καθεστώτος Μουµπάρακ «Τώρα ξέρω τι σηµαίνει λαός»

Συνέντευξη: Κίττυ Ξενάκη (Τα Νέα)

«Εχω γράψει πολλές φορές στα µυθιστορήµατά µου τη λέξη “λαός”.Σας το λέω όµως µε ειλικρίνεια, πρώτη φορά ένιωσα τι σηµαίνει. Σε αυτή την επανάσταση συµµετέχουν χριστιανοί και µουσουλµάνοι, νέοι και ηλικιωµένοι, φτωχοί και πλούσιοι, πρωτευουσιάνοι και χωρικοί· υπάρχει ένα απίστευτο συναίσθηµα αλληλεγγύης, υπάρχει παρ’ όλη την οργή µια εκπληκτική ευπρέπεια στη συµπεριφορά και τόσο πολύ θάρρος… Είµαι βέβαιος πως αυτά τα εκατοµµύρια των θαρραλέων είναι έτοιµα να δώσουν το αίµα τους για την ελευθερία».

Από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραµµής, ο Αλάα αλ-Ασουάνι µιλά µε το πάθος ενός διαδηλωτή, τη νηφαλιότητα ενός παρατηρητή καιτην ποιητικότητα ενός συγγραφέα. Είναι άλλωστε ένας από τους πιο γνωστούς αιγύπτιους συγγραφείς. Στην Ελλάδα κατέκτησε το αναγνωστικό κοινό µε το διεθνές µπεστ σέλερ «Το Μέγαρο Γιακουµπιάν» (Εκδ. Πόλις), ενώ επανέκαµψε πρόσφατα κοντά µας µε το «Σικάγο» (Εκδ. Πατάκη).

Ο 54χρονος αλ-Ασουάνι είναι όµως και ένας από τα εκατοµµύρια των διαδηλωτών που φωνάζουν, 19 ηµέρες τώρα, από την Πλατεία Ταχρίρ «φτάνει πια!» – αυτό σηµαίνει και το όνοµα του αντικαθεστωτικού κινήµατος που συνίδρυσε το 2004, «Κιφαγιά». Την εµπειρία που ζει την περιγράφει ως «µοναδική», παρ’ ότι δεν λείπουν οι τραγικές στιγµές – εκείνη την Παρασκευή, για παράδειγµα, που η Αστυνοµία άνοιξε πυρ, στις 28 Ιανουαρίου, είδε διαδηλωτές δίπλα του να πέφτουν νεκροί.

«Αυτή η δικτατορία», µας λέει, «έχει διαπράξει κάθε δυνατό έγκληµα».

Βιώνει εντούτοις την εξέγερση ως «µια υπέροχη ιστορία αγάπης: µέσα από την επανάσταση, όπως και µέσα από µια πραγµατική ιστορία αγάπης, γινόµαστε καλύτεροι άνθρωποι, και σας το λέω, οι Αιγύπτιοι αυτές τις ηµέρες είναι πολύ διαφορετικοί. ∆εν υπάρχει καθόλου σεξουαλική παρενόχληση και το ένα τρίτο των ανθρώπων που περνούν τη νύχτα στους δρόµους είναιγυναίκες. Η Αίγυπτος έζησε δέκα µέρες χωρίς κανέναν αστυνοµικό, είναι γεµάτη εκκλησίες και δεν υπήρξε καµία επίθεση σε χριστιανικό ναό. Γνωρίζω µια δηµοσιογράφο που ξέχασε την τσάντα της, µε χρήµατα µέσα, στην Ταχρίρ, επέστρεψε τέσσερις ώρες µετά και τη βρήκε άθικτη!». Του αντιτείνουµε, διστακτικά, πως καµιά φορά οι ιστορίες αγάπης τελειώνουν άσχηµα και γελάει: «Εγώ σας µιλάω τώρα που τη ζω, όχι µετά. Μη µε παρεξηγήσετε όµως,είµαι πολύ αισιόδοξος, είµαστε έτοιµοι για τη δηµοκρατία, σας είπα, µόνο ο δικτάτορας µε ανησυχεί». Αυτός που κρατάειβέβαια το κλειδί των εξελίξεων είναι ο Στρατός. «Αλλά ο Στρατός είναι µια εθνική οργάνωση στην Αίγυπτο την οποία ο κόσµος βλέπει πολύ θετικά, δεν είναι ο λατινοαµερικάνικος Στρατός. Πάντα υπερασπίστηκε την Αίγυπτο, οι στρατιώτες και οι αξιωµατικοί είναι παιδιά του λαού. ∆ύο φορές έχει παρέµβει στο παρελθόν, το 1977 και το 1986, και πριν παρέµβει ήταν σαφής: «∆εν θα σκοτώσουµε ποτέ έναν Αιγύπτιο!». Κι εγώ σας το ξαναλέω, είµαι βέβαιος πως η δικτατορία ζήτησε από τον Στρατό ναανοίξει πυρ κι εκείνος αρνήθηκε. Εδώ οι διαδηλωτές µπαίνουν κάτω από τα τεθωρακισµένα, εύκολα θα µπορούσαν να τους συντρίψουν, αλλά δεν έγινε τίποτα».

Ο αιγύπτιος οδοντογιατρός και συγγραφέας είναι πολύ αυστηρός όταν µιλάει για τη ∆ύση, και ιδιαίτερα τις Ηνωµένες Πολιτείες. «Οι λαοί της ∆ύσης είναι στο πλευρό µας, αλλά τις κυβερνήσεις δεν τις εµπιστευόµαστε. Πριν από έναν µήνα, ο Οµπάµα χαρακτήριζε τον Μουµπάρακ θαρραλέο και σοφό ηγέτη, και µετά την αποχώρηση του Μπεν Αλι από την Τυνησία έγινε ο χειρότερος δικτάτορας του κόσµου...».

«Αυτή η δικτατορία έχει διαπράξει κάθε δυνατό έγκληµα», λέει ο αιγύπτιος λογοτέχνης

ΟΙ ΜΠΛΟΓΚΕΡ

«Ο Ουαέλ Γονίµ είναι ο πιο σηµαντικός µπλόγκερ στην Αίγυπτο, οι µπλόγκερ ξεκίνησαν την επανάσταση, αλλά πολύ γρήγορα η επανάσταση τους ξεπέρασε. Μου έλεγαν – γιατί τους ξέρω όλους – ότι µε 30.000 διαδηλωτές θα ήταν ευχαριστηµένοι, και φτάσαµε τα 12 εκατοµµύρια!».


Ο ΣΤΡΑΤΟΣ

«Ο κόσµος δεν φοβάται τον Στρατό.

Η ιστορία του, η κουλτούρα του, όλα λένε πως ο Στρατός δεν σκοτώνει Αιγύπτιους. ∆εν έχω καµία αµφιβολία πως αν ο Μουµπάρακ είχε την ευκαιρία να χρησιµοποιήσει τον Στρατό εναντίον µας, θα το είχε ήδη κάνει».


ΣΚΙΑΧΤΡΟ

«Μη µιλάτε για φάντασµα του ισλαµισµού, πείτε καλύτερα σκιάχτρο.

Οι Αδελφοί Μουσουλµάνοι έχουν κάποιες ιδέες µε τις οποίες διαφωνώ πλήρως, έχουν όµως αποκηρύξει τη βία και πιστεύω πως σε µια δηµοκρατία θα είναι όπως ένα οποιοδήποτε κόµµα της χριστιανικής ∆εξιάς στη ∆ύση».

ΦΤΙΑΞΑΜΕ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΦΥΛΑΚΗ
«∆εν µπορείτε να φανταστείτε πόσο πειθαρχηµένος είναι τόσες µέρες ο κόσµος στην πλατεία Ταχρίρ. Το φαγητό, τα αναψυκτικά, είναι για όλους. Εθελοντές γιατροί έφτιαξαν µια κλινική. Ακόµα και φυλακή φτιάξαµε, στο Μετρό. Τις ηµέρες που µας χτυπούσαν οι τραµπούκοι του καθεστώτος, τους παραδίδαµε στον στρατό, αλλά ακούσαµε πως κάποιες φορές τους άφηναν, φτιάξαµε λοιπόν µια φυλακή – υπεύθυνη είναι µια νεαρή γυναίκα...».