Εάν η κόρη σας δεν είναι ακόμη μουσική ιδιοφυΐα , απειλήστε ότι θα της κάψετε τα λουτρώνα αρκουδάκια της. Αν οι βαθμοί της δεν είναι τέλειοι αναγκάστε τη να λύσει 2,000 μαθηματικές ασκήσεις σε μια νύχτα. Η συνταγή της επιτυχίας ή η συντριβή του πνεύματος?
Συμφωνά με την Αμι Τσουα , συγγραφέα του βιβλίου «Πολεμικός Ύμνος της Μητερας Τίγρης» , αυτή η ακραία ανατροφή την ώθησε στην πρώτη γραμμή του αγώνα για τη διάσωση του πολιτισμού. Η κυρία Τσουα , μια κινεζοαμερικανιδας καθηγήτρια νομικής στο Γειλ , έχει προκαλέσει έντονες συζητήσεις στην Αμερική , αντιπαραθέτοντας την «Κινέζα μητέρα» με τη «Δυτική μητέρα». Η πρώτη, κατά τη γνώμη της, είναι αυστηρή και επιβάλλει τιμωρίες , οδηγώντας τα παιδία της σε εξαιρετικά επιτεύγματα , ενώ η δεύτερη είναι χαλαρή , ανεκτική και ασχολείται υπερβολικά με την ενίσχυση της αυτοεκτίμησης.
Σύμφωνα με έρευνα που έγινε σε 65 χώρες τον περασμένο Δεκέμβριο τις καλύτερες επιδόσεις σε μαθηματικά, θετικές επιστήμες και ανάγνωση είχαν οι κινέζοι και οι νοτιοκορεάτες μαθητές. Οι ΗΠΑ κατείχαν τη 15η θέση στην ανάγνωση , την 23η στις θετικές επιστήμες και την 31η στα μαθηματικά. Κάποιοι Δυτικοί συνεχάρησαν τη κυρία Τσουα . Σε επιστολή τους προς την ιστοσελίδα των New York Times ένας δάσκαλος από το Γκρινφιλντ της Νέας Υόρκης γράφει «Ο δικός μας πολιτισμός βασίζεται στην τεμπελιά και τα δικαιώματα. Άλλοι πολιτισμοί επιτυγχάνουν, επειδή εκεί η προσπάθεια είναι κάτι που αναμένεται από όλους.»
Αναφερόμενος στην πλήρη απαγόρευση συναντήσεων για παιχνίδι ή παραμονής σε σπίτια συνομήλικων το βράδυ , όπως περιγράφονται στη μέθοδο ανατροφής της κυρίας Τσουα ο Ντειβιντ Μπρουκς των N.Y.Times παρατηρεί : «Εγώ έχω το αντίθετο πρόβλημα με την κυρία Τσουα. Πιστεύω ότι παραχαϊδεύει τα παιδία της. Και συμπληρώνει :» Το να εξασκείσαι πάνω σε ένα μουσικό κομμάτι επί τέσσερις ώρες απαιτεί συγκέντρωση της προσοχής , αλλά δεν είναι ούτε κατά διάνοια τόσο απαιτητικό από γνωστικής πλευράς όσο μια νύχτα παρέα με αλλά δεκατετράχρονα κορίτσια. Η διαχείριση των ανταγωνιστικών σχέσεων , η διαπραγμάτευση της δυναμικής της ομάδας , η κατανόηση των κοινωνικών κανόνων ,ο διαχωρισμός μεταξύ Εγώ και ομάδας- αυτές και άλλες κοινωνικές δοκιμασίες επιβάλλουν γνωστικές απαιτήσεις που ξεπερνούν την οποιαδήποτε έντονη προσπάθεια εκμάθησης».
Ο Μπρουκς υποστηρίζει ότι αυτές οι «δύσκολες δεξιότητες» είναι ζωτικής σημασίας , από τη στιγμή που η ομαδική δουλειά είναι καθοριστική για την επιτυχία. Άλλοι επιμένουν ότι η αποστήθιση υπό την απειλή της τιμωρίας κινδυνεύει να σκοτώσει τη δημιουργικότητα. Όπως επισήμανε ένας σχολιαστής στην ιστοσελίδα Wall Street Journal «μπορείς να εξαναγκάσεις δια της βίας, ένα οποιοδήποτε παιδί να μάθει πιάνο , αλλά δεν θα έχεις πότε έναν Τζιμι Χεντριξ.»
Ακόμη και κάποιοι ασιάτες συμφωνούν. Σε ένα πρόσφατο ταξίδι στη Κίνα , ο Νικολας Κριστοφ έγραψε στους N.Y.Times ότι «πολλοί κινέζοι παραπονιούνται ότι το σύστημα τους σκοτώνει την ανεξάρτητη σκέψη και τη δημιουργικότητα , και ζηλεύουν το αμερικανικο σύστημα που ενισχύει την αυτάρκεια». Προφανώς και οι δυο φιλοσοφίες έχουν τα πλεονεκτήματα τους . Τα παιδία της κυρίας Τσουα είναι επιτυχημένα μεγάλη της κόρη , Σοφία , είναι μόλις 18 χρόνων και έχει ήδη παίξει πιάνο στο Καρνεγκι Χολ . Αλλα ακόμη και η κυρία Τσουα έβαλε κάποια στιγμή νερό στο κρασί της. Όταν η μικρότερη κόρη της , η Λουλου , άρχισε σε ηλικία 13 χρόνων να σπάει τα πιάτα σε ένα εστιατόριο , φωνάζοντας «Μισώ τη ζωή μού σε μισώ!» η κυρία Τσουα της επέτρεψε να ανταλλάξει μερικές επισκέψεις με φίλους. Και επιπλέον, όπως δήλωσε η ίδια στους N.Y.Times , τα παιδία της «έχουν ακόμη και αυτά τα…..πως τα λενε…τα iPods»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου