Η ευστάθεια...
... του Οίκου των Ασερ ήταν εμφανώς προβληματική. Το οικοδόμημά τους έπασχε. Οπως άλλωστε και ο Ρόντρικ Ασερ, που υπέφερε από μια ακατονόμαστη και μοιραία αρρώστια. Οταν πια πλησιάζει το τέλος, ο Εντγκαρ Αλαν Πόε βάζει τον αφηγητή να τρέχει για να ξεφύγει μέσα στη θύελλα. Γυρίζοντας πίσω του το κεφάλι, στο φως μιας αστραπής, βλέπει τον αρρωστημένο πύργο να σωριάζεται σε συντρίμμια, μαζί με το αρρωστημένο περιεχόμενό του.
Η πτώση...
... του Οίκου του Φρίντμαν δεν είναι λιγότερο δραματική. Τις προάλλες, το Πανεπιστήμιο του Σικάγου ανακοίνωσε πως βάζει λουκέτο στο Ινστιτούτο Μίλτον Φρίντμαν, ύστερα από μόλις τρία χρόνια λειτουργίας. Είναι ένα ταπεινωτικό πλήγμα για το πανεπιστήμιο που αποτέλεσε τον ναό του αρχιερέα του νεοφιλελευθερισμού. Η ανακοίνωση αναφέρει πως το ινστιτούτο συγχωνεύεται με ένα άλλο μικρότερο πανεπιστημιακό ίδρυμα. Ηταν αυτή η συγχώνευση αναγκαία; Το ΙΜΦ είχε γίνει στόχος των καθηγητών του πανεπιστημίου. Καιρό τώρα υπέγραφαν εκκλήσεις με τις οποίες απαιτούσαν την κατάργησή του, δεδομένου του ρόλου που έπαιξαν οι οικονομικές θεωρίες του Μίλτον Φρίντμαν στη χρηματοπιστωτική κρίση και στην εξαθλίωση των λαών. Οι ίδιοι καθηγητές, πάντως, αποκαλύπτουν στο αμερικανικό περιοδικό «Χρονικό Ανώτατης Εκπαίδευσης» ότι το Πανεπιστήμιο του Σικάγου αδυνατούσε πια να βρει κεφάλαια για τη διατήρηση του ινστιτούτου, κυρίως επειδή «έχει ξεπέσει πια το όνομα και η φήμη του Φρίντμαν». Κανείς δεν θέλει πια να χρηματοδοτήσει το χρεοκοπημένο ιδεολογικό του οικοδόμημα.
Οι αφέντες...
... του Οίκου του Ευρώ αρχίζουν να βλέπουν επικίνδυνες ρωγμές και στο δικό τους οικοδόμημα (αλλά επιμένουν στον νεοφιλελευθερισμό σαν να μην πληροφορήθηκαν ποτέ τον ιδεολογικό θάνατο του Φρίντμαν). Στα καλά χρόνια, ο οίκος τους απολάμβανε τις ευωχίες μιας απατηλής ευημερίας. Στα δύσκολα έχουν πια αποκαλυφθεί όλα τα ψεγάδια του. Πολλοί οικονομολόγοι σήμερα συμφωνούν ότι τα χρέη των χωρών της ευρωζώνης έχουν φέρει την ευρωπαϊκή ηγεσία μπροστά σε ένα αδιέξοδο. Με δύο πιθανότερα ενδεχόμενα: είτε θα αναγκαστεί να προχωρήσει σε μια ένωση χρέους είτε σε δύο ευρώ (όπως αφήνουν να εννοηθεί γερμανικοί κύκλοι), ένα για τις οικονομικά ισχυρότερες και ένα για τις οικονομικά ασθενέστερες χώρες της ευρωζώνης. Στο πρώτο ενδεχόμενο είναι βέβαιο πως οι ασθενέστερες χώρες θα υποχρεωθούν να δεσμευτούν σε πολιτικές μηδενικών ελλειμμάτων, δηλαδή αιώνιας λιτότητας. Και στο δεύτερο να αποδεχτούν ένα «χαλαρότερο» ευρώ, που θα απαλλάξει τις ισχυρότερες χώρες από τα βάρη τους. Και στα δύο ενδεχόμενα, ο σκληρός πυρήνας του ευρώ, κυρίως η Γερμανία, θα διαιωνίσει το πλεονέκτημα που απέσπασε με την υιοθέτηση του ευρώ: το εμπορικό πλεόνασμα που απέκτησε με τη δορυφοροποίηση και την τριτοκοσμοποίηση των ασθενέστερων οικονομιών της ευρωζώνης.
Οι πολιτικές...
... ηγεσίες των ασθενέστερων χωρών, όμως, ακόμη κι αν σταθεροποιηθεί έτσι η κατάσταση, πώς άραγε θα μπορέσουν να πείσουν τους λαούς τους ότι ένα οικοδόμημα που έπεσε μια φορά στο κεφάλι τους, δεν θα ξαναπέσει με την επόμενη καταιγίδα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου