Tης Μαργαριτας Πουρναρα
Αν προσπαθήσει κανείς να σκιαγραφήσει το προφίλ της Αριάνας Χάφινγκτον, θα πρέπει να συμπεριλάβει πολλά -αντιθετικά μεταξύ τους- ζεύγη. Γεννημένη στην Ελλάδα με καριέρα στην Αμερική, πολιτικό ζώο και λάτρις του new age, οπαδός των Συντηρητικών αρχικά και των Δημοκρατικών αργότερα, μπλόγκερ και επιχειρηματίας. Ωστόσο, παραμένει παγκοσμίως γνωστή για την ιδιότητά της ως συνιδρύτρια της ιστοσελίδας Huffington Post το 2005, που γνωρίζει τεράστια επιτυχία στη διαδικτυακή κοινότητα με εκατομμύρια «οπαδούς». Σε τέτοιο βαθμό που το site εξαγοράστηκε πριν από μερικούς μήνες από την America On Line (ΑΟL) αντί 316 εκατομμύριων δολαρίων και αποτέλεσε μια από τις πιο πολυσυζητημένες συμφωνίες στα αμερικανικά ΜΜΕ. Κυρίως για το γεγονός ότι οι 9.000 μπλόγκερ που το «τάιζαν» με ειδήσεις, δεν πήραν ούτε σεντ από το ποσό. Παρατηρούσα προσεκτικά το πρόσωπό της όσο έβγαζε έναν σύντομο λόγο σε μια εκδήλωση στο εστιατόριο Fuga δίπλα στο Μέγαρο Μουσικής την Πέμπτη, με φόντο τον Μότσαρτ, τον Βέρντι και άλλους σπουδαίους μουσουργούς, που κοσμούν τους τοίχους. Ηρθε στην Αθήνα προσκεκλημένη του Γιάννη Ολύμπιου και του Θωμά Βαρβιτσιώτη, με αφορμή τη δημιουργία της καινούργιας τους εταιρείας, Βakers Digital Communications. Επικοινωνιακή, καλοστεκούμενη για τα 61 της χρόνια, με ήρεμη ενέργεια, χωρίς υψηλές κορόνες αλλά με σαφή στόχευση στο μικρό ακροατήριο. Θα μπορούσε να φανταστεί κανείς ότι είναι απλώς μια σικάτη κυρία της αμερικανικής άρχουσας τάξης, σύζυγος επιχειρηματία (έχει υπάρξει άλλωστε για πολλά χρόνια), αλλά δύσκολα σου περνάει από το μυαλό ότι η Αριάνα Στασινοπούλου κατάφερε να φτιάξει μια «πλατφόρμα» με 35 εκατομμύρια χρήστες τον μήνα, ξεπερνώντας ακόμα και την «κυκλοφορία» των New York Times, πριν ακόμα την εξαγορά της από την AOL. Πέραν αυτού η Hufiington Post θεωρήθηκε «όχημα», που συνέδεσε τον μέσο ευαισθητοποιημένο προοδευτικό Αμερικανό με την καθημερινή πολιτική σκηνή. Σύμφωνα με τον κατάλογο του περιοδικού Forbes είναι μια από τις ισχυρότερες γυναίκες στον χώρο του Τύπου. Μετά τον λόγο της, είχα την ευκαιρία να της θέσω μερικές ερωτήσεις για λογαριασμό της «Κ». Με κοιτούσε με ευγένεια πίσω από το βαρύ ρίμελ στα μάτια και τις ελαφρές στρώσεις make up, πρόθυμη να λύσει όλες μου τις απορίες. «Είδατε», μου λέει ξεκινώντας «παρά το ότι έφυγα από την Ελλάδα 16 ετών, εξακολουθώ να μιλάω αγγλικά με χαρακτηριστική ελληνική προφορά». Οντως, στο τέλος της εφηβείας της βρέθηκε στην Αγγλία, όπου έκανε σπουδές στο Κέιμπριτζ, κι έγινε γρήγορα πρόεδρος της Cambridge University Debating Society. Εκείνη την περίοδο ξεκίνησε τη δημοσιογραφική της καριέρα με εμφανίσεις στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση του BBC, έχοντας πρωτίστως πολιτική θεματολογία. Μετά το Λονδίνο, η ζωή την έφερε στη Νέα Υόρκη, όπου γνώρισε και παντρεύτηκε τον μεγιστάνα του πετρελαίου Μάικλ Χάφινγκτον, ο οποίος εξελέγη στο Κογκρέσο με το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα. Αργότερα προχώρησε σε διαζύγιο καθώς αποκαλύφθηκε ότι ο πολιτικός ήταν αμφιφυλόφιλος. Η Χάφινγκτον συνέχισε να έχει δημοσιογραφική παρουσία στο πολιτικό πάντα πεδίο, αλλά σταδιακά άρχισε να μετακινείται. Από οπαδός του Ρέιγκαν και των συντηρητικών απόψεων, η Αριάνα Χάφινγκτον τέθηκε κατά της στρατιωτικής επέμβασης των Αμερικανών στο μέτωπο της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Η μετατόπισή της προς τα «αριστερά» δεν σταμάτησε και έφτασε μέχρι να υποστηρίζει τον Τζον Κέρι, στην κούρσα του για την προεδρία. Το 2003 αποφάσισε μάλιστα να κατέβει ως ανεξάρτητη υποψήφια για τη θέση του κυβερνήτη της Καλιφόρνιας, την οποία κέρδισε βέβαια ο Αρνολντ Σβαρτσενέγκερ. Δύο χρόνια αργότερα ίδρυσε τη Huffington Post, που απεδείχθη η σοφότερη και πιο επιτυχημένη κίνηση της ζωής της. Παγκόσμια ισχύς «Τελικά, ποιος ρόλος σάς αρέσει περισσότερο;» τη ρωτώ, «εκείνος της δημοσιογράφου, της πολιτικού ή του ανθρώπου των επιχειρήσεων;» «Ολοι» σπεύδει να μου απαντήσει. «Κυρίως απολαμβάνω τη φάση στην οποία βρίσκομαι τώρα, που η ιστοσελίδα αγοράστηκε από την ΑΟL και ετοιμαζόμαστε για ακόμα μεγαλύτερη παγκόσμια διείσδυση. Είναι μια τεράστια ειδησεογραφική ομπρέλα, που θα καλύπτει όλον τον πλανήτη», λέει η Χάφινγκτον, πίνοντας εσπρέσο και χαιρετώντας τους τελευταίους παριστάμενους στην ομιλία της. Από πού θα προέλθουν οι νέοι ηγέτες Είναι τέτοιας φύσης ομάδα οι «Αγανακτισμένοι» του Συντάγματος; «Είναι πολύ θετικό το ότι οι Ελληνες αποφάσισαν να βγουν από τη νάρκωση, την απαισιοδοξία, και να αντιδράσουν. Νομίζω ότι το επόμενο σπουδαίο βήμα θα ήταν να καταφέρουμε να αναδείξουμε τα τρομερά ταλέντα αυτού του λαού, που πάνε χαμένα. Αναφέρομαι στη δημιουργικότητα, στο επιχειρηματικό δαιμόνιο, στην ικανότητα να είναι κανείς διαφορετικός, μπροστά από τον καιρό του. Μέχρι στιγμής, όλα αυτά τα «δώρα» επιστρατεύονται από τους πολίτες για ιδιοτελείς σκοπούς, όπως λ.χ. πώς θα αποφύγουν να πληρώσουν φόρους και να παρακάμψουν τον νόμο. Φανταστείτε πόσο αποκαρδιωμένοι και παραιτημένοι είναι εκείνοι οι Ελληνες που υπακούουν στους νόμους, πληρώνουν φόρους και σκέφτονται τον διπλανό τους. Ακριβώς αυτή η κατηγορία των πολιτών, που σήμερα είναι με σκυμμένο το κεφάλι, θα άξιζε να μπει στην πολιτική για να βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο. Αυτοί πρέπει να γίνουν οι νέοι ηγέτες». Η Χάφινγκτον ισχυρίζεται ότι το κίνημα των Ελλήνων «Αγανακτισμένων» είναι ένας προάγγελος της ψηφιακής πολιτικής ευαισθητοποίησης στη χώρα μας: «Οπως και στις αραβικές χώρες, το ραντεβού στο Σύνταγμα δόθηκε από το Facebook και το Twitter. Αναπτύσσεται λοιπόν ένας νέος πολιτικός πολιτισμός στο Διαδίκτυο που θα χρειαστεί νέας κοπής δημοσιογραφική κάλυψη. Τα επόμενα χρόνια, λ.χ., δεν θα μπορείς να έχεις ειδήσεις σε ιστοσελίδα χωρίς βίντεο. Μπορεί στην Ελλάδα ο πολίτης να κατεβαίνει σήμερα στις διαδηλώσεις, να έχει πιο «σωματική» εμπλοκή στην πολιτική, αλλά ταυτόχρονα γεννιέται και το πεδίο των διαδικτυακών πολιτικών παρεμβάσεων. Αν εγώ μπορώ να διακρίνω κάτι στην Ελλάδα και στον υπόλοιπο κόσμο είναι η επιθυμία των νέων ανθρώπων να αφήσουν τον εγωκεντρισμό και να υπηρετήσουν συλλογικούς σκοπούς». Αριθμοί και άνθρωποι Η συζήτηση με την Αριάνα Χάφινγκτον συνεχίζεται με θέμα την κάκιστη εικόνα της χώρας στο εξωτερικό: «Αυτό που κάνει τα πράγματα χειρότερα είναι ότι η ανάλυση των ξένων ΜΜΕ στηρίζεται κυρίως σε στοιχεία, σε αριθμούς, χωρίς να συνυπολογίζεται τόσο ο ανθρώπινος παράγοντας. Χρειάζεται να δημιουργηθεί σταδιακά ένας διαφορετικός επικοινωνιακός τρόπος προσέγγισης στην ελληνική κρίση, που θα δημιουργήσει ίσως μεγαλύτερη συμπάθεια. Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει από τους ξένους. Πρέπει οι ίδιοι οι Ελληνες να δείξουν ότι είναι έτοιμοι να επιστρατεύσουν τα καλά τους στοιχεία, τα ταλέντα που σας έλεγα πριν, να δώσουν οι ίδιοι λύσεις στα προβλήματα χωρίς να τα περιμένουν όλα από την πολιτική ηγεσία ή από το εξωτερικό. Το μεγαλύτερο πρόβλημα ότι ο κόσμος δεν έχει κανένα όραμα εξόδου από τις δυσκολίες και αυτό δημιουργεί εκρηκτικές καταστάσεις. Η κρίση έχει τρομερή επίδραση στον ψυχισμό των ανθρώπων, διότι είναι μια διαδικασία-εξπρές στην αλλαγή νοοτροπίας. Ας μη χαθεί λοιπόν αυτή η ευκαιρία να πετάξουμε από πάνω μας τα κακώς κείμενα και να κάνουμε μια χώρα πιο φιλική στα θετικά σημεία της ιδιοσυγκρασίας του Ελληνα. Αυτά που ανθούν στο εξωτερικό αλλά εδώ καταστρέφονται. Μιλάω για την ευφυΐα που διοχετεύεται σε θετικούς, συλλογικούς σκοπούς. Ετσι μπορούμε να κρατήσουμε στη χώρα όλους αυτούς τους προικισμένους ανθρώπους που ψάχνουν σήμερα, με αγωνία, δουλειά σε κάποια χώρα στο εξωτερικό. Η φιλοσοφία μου στη ζωή είναι ότι έχω πίστη στο μέλλον και στα καλά που μπορεί να μας φέρει. Το παρελθόν έχει φύγει και το παρόν είναι εδώ να μας βοηθήσει να πάμε μπροστά. Ολα είναι στο χέρι μας και το να γκρινιάζουμε δεν έχει κανένα απολύτως αποτέλεσμα». Η συζήτηση με τη Χάφινγκτον τελειώνει με μια νότα αισιοδοξίας, που αναπτύσσει μάλιστα σε κάποια από τα πονήματα αυτοβοήθειας που έχει συγγράψει, μαζί με τη βιογραφία του Πικάσο, της Μαρίας Κάλλας και βέβαια βιβλία για το μπλόγκινγκ. «Το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή είναι η συμμετοχή, να αντιδράς σε αυτά που συμβαίνουν γύρω σου», λέει πριν φύγει. «Τους καλώ όλους να μπαίνουν στη σελίδα και να μιλάνε για κάθε τι, από την πολιτική μέχρι τα παπούτσια!» Νέο τοπίο στον Τύπο «Ο αναγνώστης σήμερα δεν είναι ένα παθητικό άτομο, που κάθεται στον καναπέ και καταναλώνει ειδήσεις. Είναι πολύ πιο ενεργητικός, με ανάγκες και απαιτήσεις για εξατομικευμένη ενημέρωση, για διάδραση με τους άλλους για σχολιασμό των απόψεων των ίδιων των δημοσιογράφων και των χρηστών», λέει στην «Κ» η κ. Χάφινγκτον. Αυτή η αλλαγή ψυχολογίας φέρνει ένα νέο τοπίο στον Τύπο: «Αντίστοιχα οι ειδησεογραφικοί οργανισμοί πρέπει να έχουν πλέον διαφορετική οργάνωση. Για να επιζήσουν πρέπει να αλλάξουν επιχειρησιακό μοντέλο, να αναζητήσουν διαφορετικές πηγές και τρόπους διαχείρισης του εισοδήματος. Ακόμη και το θέμα της διαφήμισης έχει αλλάξει δραματικά. Αυτή τη στιγμή και για κάποια ακόμα χρόνια, θα υπάρχει ένα υβριδικό μοντέλο στον Τύπο με συνύπαρξη του χαρτιού και του Διαδικτύου. Ομως, στο μέλλον, οι άνθρωποι θα παίρνουν όλες τις πληροφορίες από την οθόνη του υπολογιστή, της ταμπλέτας, του κινητού τηλεφώνου. Ζούμε πλέον την ενηλικίωση του Διαδικτύου. Πέρασε την «εφηβεία» του και τώρα ζει την ωριμότητα. Ολες οι κινήσεις είναι πιο στοχευμένες και προσεκτικές και σε ό,τι αφορά το περιεχόμενο και την προσέγγιση του κοινού», υποστηρίζει η κ. Χάφινγκτον, της οποίας η ιστοσελίδα κατάφερε να ανταγωνίζεται τις μεγάλες διεθνείς εφημερίδες, όπως οι New York Times, και τώρα θα έχει πρόσβαση σε ακόμη περισσότερους ανθρώπους στην υφήλιο. Οι Ελληνες πολιτικοί χρειάζεται να έχουν ένα όραμα Σύμφωνα με την μπλόγκερ, το πιο σημαντικό στοιχείο για να επιτύχει μια ειδησεογραφική ιστοσελίδα είναι να κερδίσει την εμπιστοσύνη των χρηστών: «Ζούμε μέσα σε χάος πληροφοριών. Οποιος καταφέρει να τις αξιολογήσει, να τις βάλει σε τάξη και να κάνει μια σωστή ανάλυση, έχει κερδίσει τη μάχη», επιμένει. «Είτε είσαι στην πλατεία Ταχρίρ είτε στη Νέα Υόρκη, τώρα με τα νέα τεχνολογικά μέσα μπορείς να διαδώσεις το μήνυμά σου. Ομως, αυτό δεν αρκεί. Πρέπει να είσαι εκεί στην μπλογκόσφαιρα κάθε ημέρα, κάθε λεπτό, να αναμεταδίδεις την είδηση σε πραγματικό χρόνο. Εκεί μετράει η εμπιστοσύνη», λέει στην «Κ», υπογραμμίζοντας ότι η καλή δημοσιογραφία σήμερα παραμένει περιζήτητη, ακόμα και αν πεθαίνει το χαρτί. Και ο καλός δημοσιογράφος πώς εκπαιδεύεται; «Εχουμε 1.200 δημοσιογράφους και μπλόγκερ. Για να μπορέσουν να σταθούν στο επάγγελμα, πρέπει αφενός να μπορούν να κάνουν ερευνητικά κομμάτια, να έχουν συνθετική σκέψη, και αφετέρου να μπορούν να απαντούν στα σχόλια των χρηστών στο λεπτό, στο «φτερό». Είναι δύο διαφορετικά ταλέντα, που όμως είναι απαραίτητα για τους σημερινούς επαγγελματίες. Ανάλυση χωρίς update δεν υπάρχει πια!» λέει η Χάφινγκτον. Η «γαλέρα» των μπλόγκερ Οταν πούλησε τη Huffington Post τον Φεβρουάριο, εξασφαλίζοντας πρώτα μια διοικητική θέση στο νέο «σχήμα», η Ελληνίδα δέχθηκε κριτική και ομαδικές μηνύσεις από τους μπλόγκερ με τους οποίους συνεργαζόταν. Οι LA Times έγραψαν ότι «η ιστοσελίδα είναι σαν γαλέρα με τους σκλάβους που τραβάνε κουπί, αλλά διοικείται από πειρατές». Πολλοί προοδευτικοί Αμερικανοί αντέδρασαν στο γεγονός ότι η πλατφόρμα πολιτικού διαλόγου και ανεξάρτητων φωνών περνούσε πλέον στα χέρια ενός επικοινωνιακού κολοσσού σαν την AOL, με άμεσο κίνδυνο να χάσει την ξεχωριστή της φυσιογνωμία. Πώς τοποθετείται η Αριάνα Χάφινγκτον σε όλα αυτά: «Πιστεύω ότι πήρα τη σωστή απόφαση και πάντα αναλαμβάνω την ευθύνη των επιλογών μου. Νομίζω ότι οι πιο επιτυχημένοι άνθρωποι στον κόσμο είναι εκείνοι που έχουν ένα σχέδιο δράσης και προχωρούν μπροστά χωρίς να κάμπτονται από την κριτική και χωρίς να κρυφοκοιτάζουν συνεχώς τι κάνουν οι ανταγωνιστές τους. Το να χάνεις ενέργεια συνεχώς προσπαθώντας να συντονιστείς με τον αντίπαλό σου, δεν σου προσφέρει τίποτα. Αντιθέτως, πρέπει σε κάθε περίπτωση, ακόμα και σε καθεστώς μεγάλης πίεσης από τρίτους, να έχεις τη νηφαλιότητα να σκεφτείς τι είναι το καλύτερο για σένα. Αυτό δεν ισχύει μόνο σε επαγγελματικό επίπεδο, αλλά και σε προσωπικό». Στρατηγική για το μέλλον Να μια συμβουλή που θα μπορούσε να μας κάνει να δούμε την ελληνική κρίση διαφορετικά. «Νομίζω ότι οι Ελληνες πολιτικοί προσπαθούν να καταπολεμήσουν το πρόβλημα χωρίς να έχουν μια στρατηγική για το πώς θα κινηθούν στο μέλλον. Θέλουν να πάρουν τον ελληνικό λαό από την ύφεση και δεν ξέρουν πού να τον πάνε. Χρειάζεται λοιπόν να έχουν πρώτα ένα όραμα που να είναι υλοποιήσιμο και μετά να χαράξουν πολιτική», λέει η Χάφινγκτον, η οποία επισκέπτεται κάθε χρόνο την Ελλάδα καθώς έχει εδώ συγγενείς. «Η συχνή μου επαφή με τη χώρα δεν σημαίνει ότι έχω εμπεριστατωμένη άποψη για το ποιος ακριβώς φταίει που φτάσαμε ώς εδώ. Η άποψή μου είναι, πάντως, ότι πρέπει κανείς να χρεώσει την κρίση στην ελληνική πολιτική ελίτ. Οσο και αν κατηγορούνται οι απλοί πολίτες ότι είναι συνυπεύθυνοι, η πικρή αλήθεια είναι πως όλοι κατηγόρησαν τον καπετάνιο του Τιτανικού και όχι τους επιβάτες», λέει η Χάφινγκτον, που θέλει να εφαρμόσει το δικό της δόγμα ανάλυσης και στο ελληνικό πρόβλημα, με την υποσημείωση ότι η ίδια πιστεύει ότι τελικά δεν θα χτυπήσουμε πάνω στο παγόβουνο της χρεοκοπίας. «Η Huffington Post πέτυχε διότι δεν αντιμετωπίσαμε την πολιτική σκηνή με το γνωστό αναλυτικό εργαλείο Αριστεράς - Δεξιάς. Η πολιτική σήμερα είναι πέρα από αυτά τα κλισέ, απαιτεί έναν νέο τρόπο να τη βλέπουμε και να τη ζούμε. Η ιστοσελίδα δημιούργησε ένα είδος πολιτικής αγωγής, ενδυνάμωσε την κοινότητα των πολιτικοποιημένων ανθρώπων με προοδευτικές πεποιθήσεις στην Αμερική, έδωσε βήμα σε όλους να καταθέσουν την άποψή τους. Ετσι άρχισε το παιχνίδι να παίζεται αλλιώς. Διότι ώς τώρα ακούγαμε τους πολιτικούς να διαφωνούν μεταξύ τους και εκεί τελείωναν όλα. Πιστεύω ότι το νέο πρόσωπο της πολιτικής στηρίζεται σε μικρές δυναμικές ομάδες, σε μικρές «διμοιρίες» που μπορούν να κάνουν τη διαφορά στην κοινωνία. Οι αλλαγές δεν θα έρθουν με πάνδημη συναίνεση, αλλά από την παρέμβαση μιας αρκετά μεγάλης σε αριθμό ομάδας που θέλει να πάει μπροστά». | |||
 | |||
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου