Η διεθνής πιστωτική κρίση αποδόθηκε στην απληστία των τραπεζιτών για ολοένα υψηλότερα κέρδη και για ακόμη υψηλότερες αμοιβές.
Κατεδείχθη παγκοσμίως ότι οι αποφάσεις ενός ευρύτατου κύκλου τραπεζικών στελεχών για υπερμεγέθυνση και αθρόες, χωρίς έλεγχο, χρηματοδοτήσεις ορίζονταν ακριβώς από αυτή την αλληλένδετη και κυνική σχέση μεταξύ υπερκερδών και υπεραμοιβών. Πρόσωπα διακεκριμένα, με σημαντικές εμπειρίες διοίκησης, πολύ καλές σπουδές και ακόμη καλύτερους τρόπους, υπέκυψαν τελικώς στα μπόνους και στον υπερπολυτελή βίο, αγνόησαν αρχές και κανόνες και τελικώς παρήγαγαν την κρίση. Τηρουμένων των αναλογιών, και άλλες ισχυρές επαγγελματικές ομάδες καταλήγουν σε κυνικές συμπεριφορές. Η ελίτ των τηλεπικοινωνιών, για παράδειγμα, είχε προ πολλού υποκύψει στον πειρασμό της συναλλαγής και των υπερκερδών.
Στη Siemens παλαιόθεν είχαν ξεπεράσει τις όποιες αναστολές.
Το λάδωμα και οι μίζες με τον καιρό έγιναν συνήθεις καθημερινές πράξεις. Και πάλι πρόσωπα ξεχωριστά, με ειδικές σπουδές και συσσωρευμένη επιστημονική γνώση, χρειάστηκε να συμβιβασθούν στο όνομα της κατάκτησης νέων αγορών. Θα ήταν ίσως περιττό να μιλήσουμε για την ιατρική ελίτ.
Το κύμα της εμπορευματοποίησης δεν άφησε παρά ελάχιστους ανέγγιχτους.
Οι περισσότεροι γιατροί και ιδιαιτέρως οι επιφανέστεροι αυτών, εκείνοι που υποτίθεται διακονούν την επιστήμη, έχουν προ πολλού υποκύψει σε συναλλακτικούς δεσμούς με τις φαρμακευτικές εταιρείες, γνωρίζοντας από πρώτο χέρι ότι τα υπερκέρδη και τα υπερεισοδήματα που εξασφαλίζουν είναι προϊόν παράνομων πράξεων σε βάρος των Ταμείων και των ασφαλισμένων.
Στα ΜΜΕ επίσης κοινή είναι η πεποίθηση ότι το εμπόριο δημοσιότητας είναι προσοδοφόρο. Η ελίτ της επικοινωνίας και της ενημέρωσης είναι σε μεγάλο βαθμό διασυνδεδεμένη, υπηρετεί σκοπούς και επιδιώξεις, κερδίζει από αυτές και έτσι παραπλανά και διαστρεβλώνει συστηματικά κατά το δοκούν και κατά τα συμφέροντα.
Κάπως έτσι προσεγγίζουμε την κορυφαία της σχολής των κυνικών, που δεν είναι άλλη απ΄ αυτή της πολιτικής. Η τελευταία ενοποιεί όλες τις υπόλοιπες και γι΄ αυτό η έκθεσή της λαμβάνει διαστάσεις μοναδικές, αποδίδοντας απόσταση και δυσαρμονία μεγίστη από τον λαό.
Και βεβαίως δεν είναι ελληνικό θέμα.
Παντού συναντάται, σε όλον τον κόσμο έχει σχεδόν τα ίδια χαρακτηριστικά, αποδίδει τις ίδιες προβληματικές σχέσεις και την αυτή αναποτελεσματικότητα.
Απλώς εδώ το έλλειμμα θεσμών και λειτουργιών κατατείνει σε ατιμωρησία, προσφέροντας αν όχι νομιμοποίηση, σίγουρα αίγλη στους θιασώτες της σχολής των κυνικών.
Βαρβάρα Τερζάκη
Άρθρο Αντώνη Καρακούση - εφ. Το Βήμα, 12-05-2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου