[Διαστάσεις] To χειρότερο είναι η παραίτηση

ΤΑ ΝΕΑ  08.05.2012

Του Μιχάλη Μιτσού

 

Ξέρετε ποιο είναι το χειρότερο; Να περπατάς περίλυπος στον δρόμο, κι όταν βλέπεις κάποιον να γελάει, να τον κοιτάς με δυσπιστία: γελάει επειδή ψήφισε Τσίπρα, δηλαδή ελπίζει αλλά θα απογοητευθεί, ή γελάει επειδή ψήφισε Καμμένο - ή Χρυσή Αυγή - και απλώς θέλει να εκδικηθεί; Μόνο τη θλίψη δικαιολογείς μετά το κυριακάτικο σοκ. Τα υπόλοιπα συναισθήματα είναι ύποπτα.

Το χειρότερο είναι να υποκύπτεις τελικά στον πειρασμό, να βάλεις να ακούσεις το βίντεο του αρχιχρυσαυγίτη με τους δημοσιογράφους και να αντιδράσεις με τον λάθος τρόπο. Να μη γελάσεις όπως γελά πολύς κόσμος γύρω σου, γιατί πράγματι αυτό το «Εγέρθητω!» είναι γελοίο. Να μην οργιστείς όπως θα έπρεπε, γιατί η είσοδος αυτών των ανθρώπων στη Βουλή είναι πράγματι εξοργιστική. Αλλά απλώς να βάλεις τα κλάματα.

Το χειρότερο είναι να ακούς ότι ο Φρανσουά Ολάντ νίκησε στη Γαλλία και να μη σου κάνει καρδιά να πανηγυρίσεις, όπως είχες πανηγυρίσει, ας πούμε, με την εκλογή του Ομπάμα. Γιατί αυτομάτως κάνεις συγκρίσεις. Η αμερικανική κοινωνία, που ψήφισε δύο φορές (έστω και με κάποια νοθεία) τον υιό Μπους, δεν είναι μια «προοδευτική» κοινωνία. Η γαλλική κοινωνία, που πριν από δέκα χρόνια έστειλε στον δεύτερο γύρο τον ακροδεξιό Λεπέν και πριν από λίγες ημέρες έδωσε 18% στην εξίσου ακροδεξιά κόρη του, δεν είναι μια «σοσιαλιστική» κοινωνία. Τίποτα δεν δικαιολογεί να είναι αυτές οι κοινωνίες πιο ανοιχτές από την ελληνική. Πώς τα κατάφεραν λοιπόν και ξεπέρασαν τα ταμπού τους; Δεν γνώρισαν ασφαλώς την κρίση που γνωρίζει σε θηριώδη βαθμό η Ελλάδα. Είναι όμως αυτό αρκετό για να δικαιολογεί ένα τέτοιο ξέσπασμα μίσους; Τι ευθύνες έχουν οι πολιτικοί, οι δημοσιογράφοι, οι διανοούμενοι, οι καλλιτέχνες για τη διάπλαση αυτής της κοινωνίας; Πώς ξέφυγε τόσο πολύ το πράγμα;

Το χειρότερο είναι η παραίτηση.

Παρά τις προσπάθειες διαφόρων αναλυτών να εντάξουν τα αποτελέσματα των ελληνικών εκλογών σε ένα κύμα κατά της λιτότητας που σαρώνει την Ευρώπη, είναι φανερό ότι η χώρα μας και πάλι ξεχωρίζει. Αρνητικά, φυσικά. Ο διεθνής Τύπος ήταν χθες και πάλι γεμάτος με άρθρα και απόψεις που αναφέρονταν στην αναπόφευκτη έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ. Το πιο αισιόδοξο σενάριο ήταν εκείνο του Βόλφγκανγκ Μινχάου στους «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς»: χρεοκοπία ναι, αλλά μέσα στην ευρωζώνη. Για την ακρίβεια, μέσα στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, που θα εγκαινιαστεί τον Ιούλιο. Η πρώτη που θα χρεοκοπήσει θα είναι η Ελλάδα. Και θα ακολουθήσει η Ισπανία. Μοιάζει με σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Ισως να αποδειχθεί η λιγότερο εφιαλτική λύση.

Στο μεταξύ όμως, πρέπει να πολεμήσουμε την παραίτηση. Πρέπει να υπάρξει αντίδραση, να γίνουν βήματα, να αναληφθούν πρωτοβουλίες, να οργανωθούν συναντήσεις, να διατυπωθούν προτάσεις. Πρέπει να πρυτανεύσει η κοινή λογική.