Σε άλλον...
... κόσμο μοιάζουν να ζουν οι ηγέτες του ευρώ. Θα περίμενε κανείς να αντιλαμβάνονται τη λειτουργία του ενιαίου νομίσματος καλύτερα από τον καθένα. Και όμως, ο πρόεδρός τους ο Γιούνκερ κάνει δηλώσεις σαν κι αυτές: «Είναι ανεξήγητο γιατί η ευρωζώνη έχει γίνει το επίκεντρο της κρίσης, μολονότι οι θεμελιώδεις δείκτες της ευρωζώνης είναι ουσιαστικά καλύτεροι από εκείνους της αμερικανικής ή της ιαπωνικής οικονομίας».
Τον κόσμο...
... αυτόν, που είναι άλλος από τον δικό μας, θα μπορούσαμε να τον πούμε κόσμο της Αλίκης. «Δεν μπορεί κανείς να πιστεύει σε πράγματα που είναι αδύνατον να γίνουν», λέει στη Βασίλισσα η Αλίκη της «Χώρας των θαυμάτων». Και αυτή τής αποκρίνεται: «Μάλλον δεν έχεις αρκετή πείρα. Εγώ στα χρόνια σου πίστευα σε τέτοια πράγματα μισή ώρα την ημέρα». Ετσι και τα αφεντικά της ευρωζώνης. Πιστεύουν ότι καμιά χώρα της ευρωζώνης δεν μπορεί να χρεοκοπήσει. Και ότι καμιά χώρα της ευρωζώνης δεν πρέπει να βοηθάει οικονομικά στα χρέη της άλλης. Τώρα, αυτά τα δύο πιστεύω τους απειλούν να συντρίψουν ολόκληρο το οικοδόμημά τους. Η απάντηση, όμως, στην απορία του Γιούνκερ είχε ήδη δοθεί από χρόνια, όταν πολλοί οικονομολόγοι από όλον τον κόσμο είχαν επισημάνει τα σαθρά θεμέλιά του: η Συνθήκη του Μάαστριχτ ήταν επικίνδυνη, επειδή, σε περίπτωση οικονομικής κρίσης, οι ασφυκτικοί δημοσιονομικοί όροι της στερούσαν από τα κράτη-μέλη τη δυνατότητα να βγουν από αυτήν με ανάπτυξη, διευρύνοντας τα ελλείμματα. Εγραφε το 2003 η Στέφανι Κέλτον, καθηγήτρια των Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Κάνσας: «Επειδή οι αγορές θα θεωρήσουν μερικά μέλη της ευρωζώνης πιο αξιόχρεα από άλλα, οι υπερχρεωμένες χώρες ίσως να μην μπορέσουν να εξασφαλίσουν χρηματοδότηση με τους ίδιους όρους όπως και οι λιγότερο χρεωμένες ανταγωνίστριές τους. Αν οι πληρωμές των τόκων γίνουν ένα σημαντικό μέρος των συνολικών δαπανών τους, θα δυσκολευτούν να πείσουν τις αγορές να αποδεχτούν τα ομόλογά τους ώστε να εξυπηρετήσουν το αυξανόμενο χρέος τους».
Οι προειδοποιήσεις...
... ήταν εδώ και χρόνια πολλές πως, για να είναι πραγματικά ολοκληρωμένο το ενιαίο νόμισμα, χρειαζόταν και μια ενιαία συνδιαχείριση των χρεών της ευρωζώνης. Χωρίς αυτήν, το ευρώ είναι σήμερα μια ωρολογιακή βόμβα που απειλεί να εκραγεί ακόμη και στην παραμικρή δημοσιονομική ανισορροπία των ασθενέστερων μελών της. Στην πραγματικότητα, τα αφεντικά του ευρώ έχουν σήμερα μπροστά τους ως μοναδική επιλογή αυτήν που, όπως η Αλίκη, θεωρούσαν μέχρι τώρα αδύνατη: ή να επιτρέψουν σε μια χώρα της ευρωζώνης να χρεοκοπήσει ή να αναλάβουν οι υπόλοιπες ένα μεγάλο μέρος του χρέους της.
Η κρίση...
... αυτή συγκλονίζει συθέμελα την Ευρωπαϊκή Ενωση. Οι μορφές που θα πάρουν οι οικονομικές και πολιτικές δομές της ευρωζώνης στο μέλλον είναι αβέβαιες και ακαθόριστες. Ενα όμως είναι σχεδόν βέβαιο: πως είτε θα είναι πολύ διαφορετικές από τις σημερινές, είτε θα πάψουν να υπάρχουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου