Καλλιεργούν εξωτικά φρούτα

Στροφή των ελλήνων καλλιεργητών σε τροπικές γεύσεις

Λέγεται nashi, είναι κίτρινο, μοιάζει με αχλάδι και είναι το... καμάρι της Κύπρου. Πριν από περίπου δύο εβδομάδες ο κύπριος υπουργός Γεωργίας, Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος, Δημήτρης Ηλιάδης, ανακοίνωσε πως το εξωτικό ιαπωνικό φρούτο πλέον παράγεται και στην Κύπρο και πιο συγκεκριμένα στην κοινότητα της Κυπερούντας.

O κ. Σολωμός Αργυρού είναι ένας από τους καλλιεργητές του ιαπωνικού φρούτου. Παρ΄ όλο που έχει 3.000 δέντρα, ούτε ο ίδιος ούτε οι λίγοι- προς το παρόν- παραγωγοί του συγκεκριμένου φρούτου μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες της αγοράς του νησιού. «Υστερα από έρευνα που έκανα, αποφάσισα πριν από 13 χρόνια να φέρω το “ασιατικό αχλάδι” όπως είναι γνωστό στην Κύπρο και η πρώτη φυτεία προέρχεται από μπολιασμένα φρούτα», λέει στα «ΝΕΑ» ο κ. Αργυρού. Το nashi ευδοκιμεί στις ορεινές περιοχές και χρειάζεται χαμηλές θερμοκρασίες. «Η γεύση του είναι ξεχωριστή. Εχει περισσότερο χυμό από τα ευρωπαϊκό αχλάδι και είναι τραγανό σα μήλο. Το εντυπωσιακό όμως είναι πως είναι ένα φρούτο διαιτητικό. Είναι χαρακτηριστικό ότι ένα nashi κανονικού μεγέθους- περίπου 225 γραμμάρια- έχει μόλις 100 θερμίδες», προσθέτει ο κ. Αργυρού, ο οποίος τονίζει πως το nashi μπορεί να ευδοκιμήσει και στη χώρα μας στις βόρειες και ορεινές περιοχές.

Τα τελευταία χρόνια αρκετοί είναι και οι έλληνες καλλιεργητές που βρίσκουν στα εξωτικά- τροπικά φρούτα το μέλλον της γεωργίας. Οι επιλογές που κάνουν μάλιστα συνδυάζονται πάντα με τις ιδιότητες και τα οφέλη που έχουν οι συγκεκριμένοι καρποί.

Το μάνγκο, το αβοκάντο, η τσεριμόγια αλλά και ο λωτός είναι, σύμφωνα με τους διατροφολόγους, πηγές βιταμινών και πρωτεϊνών. «Γενικά οι ιδιότητες που προσδίδονται στα τροπικά φρούτα είναι φυσικά ακόλουθο των συστατικών του. Ετσι, για παράδειγμα το nashi είναι πηγή φυτικών ινών, οι οποίες βοηθούν στη λειτουργία του εντέρου ενώ το φρούτο γκουάβα αποτελεί εξαιρετική πηγή βιταμίνης C, η οποία είναι απαραίτητη για τον σχηματισμό του κολλαγόνου», τονίζει η διατροφολόγος Κωσταλένια Καλλιανιώτη.

Κρητικά μάνγκο
Είναι σαν τα μάνγκο που εισάγονται από το εξωτερικό. Αλλά με μία σημαντική διαφορά: τα μάνγκο που καλλιεργούνται στο κτήμα του Δημήτρη Φατούρου και του θείου του, στον Νεροκούρο Χανίων, κοντά στο λιμάνι της Σούδας, έχουν πιο πλούσιο άρωμα. «Ο λόγος είναι ότι τα μάνγκο του εξωτερικού κόβονται πολύ νωρίς. Αντίθετα, τα δικά μας τα κόβουμε από τα δέντρα πιο ώριμα», λέει ο κ. Δημήτρης Φατούρος.

Ο οικονομολόγος κ. Φατούρος άφησε την Αθήνα πριν από 4 χρόνια και εγκαταστάθηκε στα Χανιά. Από τότε ασχολείται με την καλλιέργεια τροπικών φρούτων. Ο θείος του όμως ήταν αυτός που από τις αρχές της δεκαετίας του ΄80 «πειραματίστηκε» πρώτος με τις καλλιέργειες τροπικών φρούτων. Εκτός από μάνγκο, στο παλιό διατηρητέο κτήμα από την εποχή των Ενετών καλλιεργούν αβοκάντο, γκουάβα ενώ έχουν και δύο δεντράκια τσεριμόγια (πρόκειται για φυτό από το Περού με γεύση που θυμίζει ανανά). Οπως τονίζει όμως ο κ. Φατούρος, «θέλουμε να επικεντρωθούμε στην παραγωγή των μάνγκο έτσι ώστε να τα τελειοποιήσουμε». Οσο για την ανταπόκριση που έχουν στους πολίτες τα κρητικά μάνγκο. «οι Χανιώτες τα προτιμούν και τα αγοράζουν. Το μεγαλύτερο κομμάτι της παραγωγής διοχετεύεται στην τοπική φρουταγορά καθώς και σε μία εταιρεία βιολογικών προϊόντων».

Η παραγωγή των χανιώτικων μάνγκο μέχρι στιγμής πάντως είναι μικρή, σύμφωνα με τον κ. Φατούρο. «Την πρώτη χρονιά- το 2006-2007 - βγάλαμε περίπου 1 τόνο, την επόμενη 1,5 τόνο, πέρσι 750 κιλά και αυτήν υπολογίζουμε γύρω στα 500 κιλά».

Γκρέιπφρουτ από τις Βουκολιές
Από τα 18 του χρόνια ασχολείται με τις καλλιέργειες ο κ. Νικόλαος Νικολακάκης από τις Βουκολιές Χανίων. Την τελευταία 4ετία ωστόσο στο κτήμα που διατηρεί καλλιεργεί γκρέιπφρουτ, αβοκάντο και λωτούς. Γενικά τα τροπικά φρούτα όπως λέει ο κ. Νικολακάκης διατίθενται περισσότερο στην Αθήνα. Το γκρέιπφρουτ πάντως «είναι σε καλούς ρυθμούς. Πηγαίνει και στα τοπικά μανάβικα. Το ζητάνε αρκετοί που έχουν πρόβλημα με τη χοληστερίνη τους. Κι αυτό διότι θεωρείται ότι βοηθάει στη μείωση της κακής χοληστερόλης». Ζήτηση παρουσιάζουν, κατά τον χανιώτη παραγωγό, και τα αβοκάντο, «ειδικά τα βιολογικά». Στα χωράφια του μπορεί να δει κανείς και δύο δέντρα με λωτούς- και προφανώς η παραγωγή τους είναι ακόμη μικρή.


Από τη Βραζιλία στη Μαγνησία
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Γιώργος Βουνάτσος

ΕΙΝΑΙ από τους πρώτους και ελάχιστους παραγωγούς πεκάν στην Ελλάδα. Ο κ. Γιώργος Μακρής αποφάσισε πριν από περίπου 10 χρόνια εκτός από τα 56 στρέμματα φιστικιού, να βάλει και 47 δέντρα πεκάν, στον τόπο διαμονής του, το Στεφανοβίκειο Μαγνησίας.

«Ολα ξεκίνησαν όταν είδα σε ντοκιμαντέρ για το καρύδι πεκάν, που στην όψη του μοιάζει με ένα μεγάλο βελανίδι.

Είναι ένας καρπός “πατρίδα” του οποίου είναι η Βραζιλία ενώ ευδοκιμεί και στην Αυστραλία. Τελευταία και σε κάποιες πολιτείες της Αμερικής, όπως η Οκλαχόμα, καλλιεργούν το υποτροπικό δέντρο», λέει στα «ΝΕΑ». Η γεύση του καρπού δεν μοιάζει με τους ξηρούς καρπούς που έχουμε στην Ελλάδα, καθώς γλυκίζει λίγο «ενώ δεν είναι σαν τα καρύδια που ξέρουμε αφού μπορούμε εύκολα, ακόμη και με το χέρι να βγάλουμε το κέλυφος». Μάλιστα, το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος καρπός είναι πηγή πρωτεϊνών, βιταμίνης Ε αλλά και αποθήκη σε ακόρεστα λίπη έκανε τον κ. Μακρή να πάρει πιο γρήγορα την απόφασή του.

Φέτος, είναι η τρίτη χρονιά που θα μαζέψει τους καρπούς και, μάλιστα, όπως όλα δείχνουν θα είναι και η καλύτερη. «Την πρώτη χρονιά μάζεψα 20 κιλά, τη δεύτερη 180 και φέτος όπως φαίνεται θα συγκεντρώσουμε τουλάχιστον 500 κιλά». Είναι ενδεικτικό πως το κάθε δενδρύλλιο πεκάν κοστίζει 35-40 ευρώ και πρέπει να φυτεύεται σε απόσταση 11 μέτρων περίπου το ένα από το άλλο. Κι αυτό διότι γίνεται μεγαλύτερο δέντρο και από την αμυγδαλιά.

Βαρβάρα Τερζάκη
Άρθρο Μάνος Χαραλαμπάκης, Εύη Σαλτού -εφ. Τα Νέα, Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010