Ο πράσινος δρόμος

Το πραγματικό πρόβλημα στον σύγχρονο κόσμο, είναι ο πόλεμος του μεγάλου εναντίον του μικρού, το επίπεδο διαβίωσης το οποίο καθοδηγείται όλο και περισσότερο από τις μεγάλες και απρόσωπες οργανωμένες τάσεις, οι οποίες ορίζονται από τα χρήματα και τις στατιστικές και όχι από τους ανθρώπους, οι οποίοι έντρομοι προσπαθούν να διαφυλάξουν την αυθεντικότητα και την ατομική δημιουργία τους.
Η αρετή μιας κοινωνίας δεν μπορεί να παίρνει δυνάμεις από ξεπερασμένες ιδέες και πρακτικές, αλλά χρειάζεται ισχυρά πρότυπα και νέες ιδέες, πέραν της μετριοκρατικής κομματικής ή άλλης θαλπωρής.
Η λύση περνάει από τον δύσκολο αλλά ευγενή δρόμο, που δεν είναι άλλος από την ενεργοποίηση των ίδιων των πολιτών.
Σε μια εποχή που η καλή σχέση με τον εαυτό μας, οι αξίες της ζωής είναι βασικά αιτούμενα, για μια δίκαιη κοινωνία, για οικονομική ισορροπία και σεβασμό στην φύση και το σύνολο περιβάλλον.
Ο τόπος που μεγάλωσα, είναι γεμάτος από μνήμες και απομεινάρια του παρελθόντος, τα οποία με έκαναν να ονειρεύομαι. Ίσως η κλίσις μου στα κοινά, την πολιτική, ήρθε πολύ φυσικά.
Δεν μπορώ να διαχωρίσω, τον τρόπο με τον οποίο σκέφτομαι και δρω πολιτικά, από τον τρόπο με τον οποίο ζω καθημερινά.
Ο κόσμος μας είναι ένας κόσμος, στον οποίο το μονό σταθερό σημείο είναι η αλλαγή.
Ανάμεσα στην νοσταλγία του παρελθόντος και την λαχτάρα για το μέλλον, βρίσκεται το πιο ρευστό τοπίο: η πραγματικότητα.
Είναι ανάγκη να καταννοήσωμε ότι, αυτό που θεωρούμε ως πραγματικότητα, βρίσκεται στην ουσία, σε διαρκή εξέλιξη.
Σ’ αυτη την διαδικασία καταννόησης του εαυτού μας, της κοινωνίας, του κτιστού περιβάλλοντος, του κόσμου στο σύνολό του, βασική είναι η σχέσις μας με την πραγματικότητα.
Το όνειρο, το μη ρεαλιστικό στοιχείο δηλαδή, σήμερα έχει μια διαφορετική σημασία, η οποία ξεπερνά κατα κυριολεξία, αυτό που πραγματικά βλέπουμε και η κατεύθυνση προς το όνειρο, αποκτά πολύ συχνά μεγαλύτερη αξία, από την πραγματικότητα.
Ο τρόπος με τον οποίο ζει ο άνθρωπος την ζωή του, έχει να κάνει με την ισορροπία του μυαλού του, στο όνειρο και την πραγματικότητα.
Είναι κρίσιμη η σχέση του ανθρώπου σήμερα με το περιβάλλον στο οποίο ζει, με το οποίο περιβάλλον, δημιουργεί δυστυχώς μια αντικρουόμενη σχέση: έλξη και απώθηση, ουτοπία και ορθολογισμό, προστασία και αυτοκαταστροφή.
Με βάση όλα αυτά και με δεδομένο ότι, το περιβάλλον αποτελεί πρώτο θέμα συζήτησης σε παγκόσμια κλίμακα, ο Γιώργος Παπανδρέου στο πρόγραμμα του Κόμματός μας, έχει στους κύριους στόχους, την Προστασία του Περιβάλλοντος, αξιοποιώντας την πράσινη χάρτα, που υπάρχει σε Ευρωπαϊκό επίπεδο.
Οι κλιματικές αλλαγές πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν. Οι μετρήσεις των κλιματολόγων δείχνουν ότι, όντως υπάρχει τάση αύξησις της θερμοκρασίας στον πλανήτη, αύξηση της στάθμης του νερού, του διοξειδίου του άνθρακα, του μεθανίου κλπ.
Οι αλλαγές αυτές επιβάλλουν αλλαγές στο περιβάλλον και βέβαια στον άνθρωπο.
Οι επιστήμονες δηλώνουν ότι, οι αλλαγές δεν γίνονται με τυχαίο τρόπο και ότι θα καταφέρουν να επιζήσουν μόνον εκείνοι, οι οποίοι έχουν το σωστό γονίδιο την σωστή στιγμή...
Ο άνθρωπος βέβαια θα συνεχίζει να αλλάζει γιατί η εξέλιξη είναι εγγεγραμμένη στα γονίδια του.
Η πνευματική πλευρά του ανθρώπου, δημιουργεί την συνείδησή του, για την ζωή και την φύση.
Στις αρχές του 21ου αιώνα οι σχέσεις του ανθρώπου με το περιβάλλον αλλάζουν αποφασιστικά, όχι γιατί αλλάζει το περιβάλλον από μόνο του, αλλά γιατί διαφοροποιείται η αντίληψις του για το περιβάλλον.
Ο πράσινος δρόμος - η πράσινη χάρτα λοιπόν, δεν είναι έκφραση εκκεντρικότητος, μήτε έκφραση φουτουρισμού, αλλά τάση για τον κόσμο του Μέλλοντος. Είναι ένας κόσμος φυσικός, θαυμάσιος, που έχει απεριόριστη φαντασία, χρώμα, δύναμη, μυστήριο, μύηση και εξελίσσεται συνεχώς.
Ο Πράσινος δρόμος, είναι η αντίληψη της κοινωνίας – κοινότητος στο παγκόσμιο τοπίο, στο οποίο η εξουσία της ύλης, με βίαιο τρόπο επιδιώκει να ομοιογεννοποιήσει και να κατευθύνει.
Ο Πράσινος δρόμος, η πράσινη κουλτούρα αναπτύσσεται στον σύγχρονο κόσμο, ως ανάγκη και όχι ως μόδα.
Η νέα οικονομία και η ανάπτυξις, θα περάσει αναγκαστικά μέσα από κανόνες και οδηγίες πράσινες, οι οποίες δεν θα πληγώνουν την Γη.
Ομάδες ή μεμονωμένοι άνθρωποι, ήδη ζουν και παράγουν σε συμφωνία με την φύση. Είναι κανονικοί άνθρωποι, οι οποίοι μπορεί να ζουν στην πόλη ή την περιφέρεια, αλλά αποφασίζουν να ζουν χωρίς να επιδρούν αρνητικά στο περιβάλλον.
Ας αναλογιστούμε ότι, μέσα σε μια και μόνη γενιά, μπορούμε να οδηγήσουμε την γη, προς το Μέλλον των παιδιών μας.
Ας αποφασίσωμε, να είμαστε ανοιχτοί στην μελέτη των αληθινών αξιών, οι οποίες είναι βασισμένες στον Φυσικό νόμο, ο οποίος νόμος δημιουργεί και συντηρεί κάθε ανθρώπινο πολιτισμό.
Ας χρησιμοποιήσωμε, την επιστήμη και την τεχνολογία, αναγνωρίζοντας παράλληλα ότι, τα επιστημονικά αποτελέσματα πρέπει να κρίνονται, υπό την σκέψη της κυρίαρχης θέσης του ανθρώπου, στην Γη.
Ας αναγνωρίσωμε την θνητότητα μας, ας είμαστε δίκαιοι, ταπεινοί και αλληλέγγυοι με τον Άλλο και το Περιβάλλον.
Ας καταβάλλωμε, κάθε προσπάθεια για ειρηνική λύση στις διαφωνίες μας, για το πώς μπορούμε να ζήσωμε καλύτερα σε τούτη την γη. Δεδομένης της αποθέωσης του υλισμού και της κρίσης του πολιτισμού μας, ο οποίος δυστυχώς διαχειρίζεται την ζωή ως ρύθμιση ατομικών δικαιωμάτων, αγνοώντας την ανθρώπινη φύση, η οποία είναι και πνεύμα και ψυχή
Άλλωστε, τα πράγματα δεν τελειώνουν εκεί όπου φαίνονται, αλλά εκεί όπου νοούνται.

Βαρβάρα Τερζάκη
Ρέθυμνο 22 Απριλίου 2007