16/5/12

[Δρόμοι]


ΤΑ ΝΕΑ / ΤΗΕ NEW YORK TIMES    08.05.2012
Του Thomas Friedman   
 
Eντύπωση προκαλεί...
 ... το πόσο λίγοι νέοι ηγέτες έχουν προκύψει από την τεράστια πολιτική έκρηξη που σημειώθηκε στον αραβικό κόσμο. Οχι απλώς άνθρωποι που κερδίζουν εκλογές, αλλά ηγέτες, άνδρες και γυναίκες με τη βούληση να πουν στον λαό τους την αλήθεια και να οικοδομήσουν τους συνασπισμούς που χρειάζεται για να προχωρήσουν και πάλι μπροστά οι κοινωνίες τους. Οι ΗΠΑ και η Ευρώπη έχουν ένα παρόμοιο πρόβλημα. Υπάρχει ένα παγκόσμιο κενό ηγεσίας. Ομως στον αραβικό κόσμο είναι σήμερα ιδιαίτερα προβληματικό επειδή η συγκυρία είναι κρίσιμη. Καθεμιά απ' αυτές τις αφυπνισθείσες χώρες πρέπει να κάνει μια μετάβαση από τον Σαντάμ στον Τζέφερσον, χωρίς να κολλήσει στον Χομεϊνί (φωτογραφία).
Γιατί όμως...
... η αραβική αφύπνιση παρήγαγε τόσο λίγους νέους ηγέτες; Ο ένας λόγος είναι το βάθος της τρύπας που πρέπει να αντιμετωπίσουν οι κοινωνίες αυτές. Ποιος θα πει στον λαό πόσος χρόνος χάθηκε; Ποιος θα πει στον λαό ότι τα τελευταία 50 χρόνια τα περισσότερα από τα αραβικά καθεστώτα σπατάλησαν τις δικτατορίες τους; Διότι η δικτατορία δεν είναι επιθυμητή, όμως τουλάχιστον οι δικτατορίες της Ανατολικής Ασίας, όπως στη Νότια Κορέα και την Ταϊβάν, χρησιμοποίησαν την εξουσία τους για να οικοδομήσουν δυναμικές και προσανατολισμένες στις εξαγωγές οικονομίες και για να εκπαιδεύσουν όλο τον λαό τους, άνδρες και γυναίκες. Κατά τη διαδικασία, δημιούργησαν τεράστιες μεσαίες τάξεις, οι νέοι ηγέτες των οποίων υπήρξαν οι μαίες της μετάβασης από την αυταρχική διακυβέρνηση στη δημοκρατία. Οι αραβικές δικτατορίες δεν έκαναν κάτι τέτοιο. Χρησιμοποίησαν την εξουσία τους για να πλουτίσει μια μικρή τάξη και για να περισπάσουν την προσοχή των μαζών με «αστραφτερά αντικείμενα» - με το όνομα Ισραήλ, Ιράν και νασερισμός, για να αναφέρω μόνο μερικά.
Τώρα που...
... οι δικτάτορες σαρώθηκαν, ισλαμιστικά κόμματα προσπαθούν να γεμίσουν το κενό. Ποιος θα πει στον λαό ότι, ενώ το Ισλάμ είναι μια θαυμάσια και ένδοξη πίστη, δεν είναι «η απάντηση» που μπορεί να δοθεί σήμερα για την αραβική ανάπτυξη; Το Ιράν μπορούσε να έχει την πολυτέλεια να λιμνάσει στη Γη του Χομεϊνί επειδή είχε πετρέλαιο για να εξαγοράζει όλες τις αντιφάσεις. Το ίδιο και η Σαουδική Αραβία. Η Αίγυπτος και η Τυνησία έχουν πολύ λίγο πετρέλαιο και αμφότερες χρειάζονται δάνεια από το ΔΝΤ. Για να εξασφαλίσουν αυτά τα δάνεια, οι ανερχόμενοι ισλαμιστές πολιτικοί τους θα πρέπει να κόψουν τις επιδοτήσεις και να αυξήσουν τους φόρους. Ομως έχουν συνηθίσει να χαρίζουν, όχι να παίρνουν πράγματα. Θα μπορέσουν να τα καταφέρουν;
Η ηγεσία...
... έχει σημασία. Διότι ποιος θα πει στον λαό πως η σωστή απάντηση τώρα δεν είναι μια επιστροφή στον αραβικό σοσιαλισμό, αλλά καλύτερος καπιταλισμός; Ποιος θα πει στους νεαρούς Αραβες ότι είναι εξίσου ταλαντούχοι με τους νέους που ζουν οπουδήποτε αλλού στον κόσμο; Ομως πολλοί απ' αυτούς εξακολουθούν να μην έχουν τα εκπαιδευτικά εργαλεία για να συναγωνιστούν για δουλειές στον ιδιωτικό τομέα και πρέπει γι' αυτό να μελετήσουν ακόμη σκληρότερα - επειδή οι ημέρες των εύκολων κυβερνητικών θέσεων εργασίας έχουν παρέλθει.
  

Δεν υπάρχουν σχόλια: