Για όλους εμάς, πολλούς ή λίγους, που παρακολουθούμε από την εποχή της διάσπασης του ΚΚΕ (1968) τον βίο και την πολιτεία αυτού του πολιτικού σώματος που τώρα ονομάζεται ΣΥΡΙΖΑ, οι σημερινές εξελίξεις δεν αποτελούν έκπληξη. Πληθώρα λαμπρών πολιτικών εμφανίστηκαν κατά καιρούς στην Ανανεωτική Αριστερά, σπουδαίες πολιτικές και άλλες φυσιογνωμίες στεγάστηκαν εκεί, εξαίσιες ιδέες αναπτύχθηκαν από ανήσυχα πνεύματα. Τίποτε! Το κόμμα παρέμενε (και παραμένει) δέσμιο παλαιών δοξασιών και πολιτικών ταμπού. Στις δήθεν ανανεωμένες φλέβες του ρέει ακόμη, σε μεγάλο βαθμό, παλιά, αδρανής και άχρηστη ύλη. Αν η Ανανεωτική Αριστερά θέλει όντως να γίνει ό,τι δηλώνει το όνομά της, αν θέλει να αποβεί θετικός πόλος ουσιαστικών, επωφελών και δημιουργικών αμφισβητήσεων, να γίνει εν δυνάμει όραμα, πηγή ονείρων και ελπίδας, οφείλει πρώτα από όλα να αμφισβητήσει αυτό που θεωρεί γνωστικό της αλάθητο. Τον τελευταίο καιρό οι άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ μιλούν σαν να τα ξέρουν όλα. Τότε γιατί αυτά τα αποτελέσματα; Τον τελευταίο καιρό ο ΣΥΡΙΖΑ (βοήθησαν και οι συγκυρίες) συμπεριφέρεται σαν ένα κόμμα κερδοσκοπικό. Τι κέρδισε; Η μόνη δύναμη της Αριστεράς (για να είμαστε πραγματιστές) είναι η ηθική πολιτική που μπορεί να εκπέμπει χωρίς προσδοκίες άμεσου κέρδους. Η πολιτική τής Ανανεωτικής Αριστεράς πρέπει να είναι ηθικής τάξεως και αφιλοκερδής. Μόνο έτσι μπορεί να δικαιολογήσει το μέλλον της».
Άρθρο Γιωργή Γιατρομανωλάκη - εφ. Το Βήμα, 21-06-2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου