Από τη βύθιση... στο άλμα

Το παρόν ελληνικό οικονομικό δράμα φαίνεται να βρίσκει τη λύση του.

Ο Πρωθυπουργός και η κυβέρνηση αφού εξάντλησαν όλες τις δυνατότητες διαπραγμάτευσης με τους ευρωπαίους εταίρους πήραν, όπως όλα δείχνουν, τη μεγάλη απόφαση και κατευθύνονται προς τη λήψη μέτρων σωτηρίας που παρόμοια δεν έχει δει ο τόπος.

Ουσιαστικά συμβιβάστηκαν με την ιδέα μιας επώδυνης επιχείρησης διάσωσης της ελληνικής οικονομίας στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, παρά με οτιδήποτε άλλο.

Σύμφωνα με όλες τις πληροφορίες, κατευθύνονται σε μια διπλή συμφωνία με τις Βρυξέλλες, τόσο για τα μέτρα όσο και για το σχήμα της χρηματοδοτικής διάσωσης. Αν όλα πάνε κατ΄ ευχήν, στις επόμενες δυο - τρεις ημέρες θα έχουν συμφωνηθεί όλα, τα μέτρα θα ανακοινωθούν, οι εταίροι θα χειροκροτήσουν και η χώρα θα ξεφύγει από αυτόν τον τόσο προβληματικό κύκλο της ανασφάλειας και της αγωνίας που καταδιώκει τους πάντες και τα πάντα τους τελευταίους πέντε μήνες.

Προφανέστατα όμως τίποτε δεν θα έχει τελειώσει. Η πρώτη μάχη θα έχει κερδηθεί, αλλά όχι και ο πόλεμος.

Η επερχόμενη συμφωνία με τους εταίρους, όσο επώδυνη και επαχθής κι αν είναι, μπορεί να προσφέρει την ευκαιρία για μια νέα αρχή. Για να είναι επιτυχής ωστόσο, είναι απαραίτητο να συνοδευτεί από μια μεταρρυθμιστική προσπάθεια ουσίας, η οποία θα αλλάζει τα ήθη και την κουλτούρα άσκησης οικονομικής πολιτικής στη χώρα.

Τα μέτρα από μόνα τους δεν αρκούν. Δίνουν ανάσες, επιτρέπουν την έξοδο από την κρίση, αλλά μόνο η μεταρρύθμιση και η οριστική μεταβολή των συνθηκών μπορούν να δώσουν μακροπρόθεσμες λύσεις.

Μόνο αν επιβληθούν καθεστώτα οικονομικής πειθαρχίας, αποτελεσματικής και διαφανούς διαχείρισης, που θα δημιουργούν κοινή πεποίθηση ότι τα χρήματα των φορολογουμένων πιάνουν τόπο, θα διαμορφωθούν πραγματικές προϋποθέσεις εξόδου από την κρίση. Στην επόμενη περίοδο κανείς δεν θα επιτρέπεται να ξοδεύει δημόσιο χρήμα ανεξέλεγκτα χωρίς να δίνει λογαριασμό.

Για παράδειγμα, τα υφιστάμενα 5.000 νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου που δημιούργησε η μεταπολίτευση δεν μπορούν να ξοδεύουν ασυστόλως, χωρίς να είναι σε θέση να περιγράψουν τη χρησιμότητα των δαπανών τους στο κοινωνικό σύνολο.

Oι δήμοι, επίσης, και οι 2.000 δημοτικές επιχειρήσεις οφείλουν απόδοση λογαριασμών και αποδοχή ελέγχου, με προϋπολογισμούς, ισολογισμούς και οικονομικές καταστάσεις.

Αναλόγως θα πρέπει να λειτουργούν στο εξής τα νοσοκομεία, τα σχολεία, τα πανεπιστήμια, κάθε κρατική μονάδα που ξοδεύει πόρους από το υστέρημα του ελληνικού λαού.

Επιβάτες χωρίς εισιτήριο δεν μπορούν να ταξιδεύουν πλέον με το σκάφος του δημόσιου τομέα.

Αυτό οφείλουν άπαντες να το καταλάβουν. Ισως αυτή είναι και η μεγαλύτερη πρόκληση της επόμενης περιόδου.

Αν ο κ. Παπανδρέου την υιοθετήσει και την επιβάλει, θα έχει όντως επιτύχει τη διεκδικούμενη εδώ και χρόνια, από την πλειονότητα των πολιτών, ειρηνική πολιτιστική επανάσταση.

Βαρβάρα Τερζάκη

Άρθρο Αντώνης Καρακούσης - εφ. Το Βήμα, Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2010