Πεθαίνοντας στην Μπανγκόκ

ΦΑΜΠΙΟ ΠΟΛΕΝΓΚΙ



Η περιπέτεια της ζωής του 45χρονου ιταλού φωτορεπόρτερ Φάµπιο Πολένγκι τελείωσε µε τραγικό τρόπο στην πρωτεύουσα της Ταϊλάνδης. Το φωτορεπορτάζ ήταν το πάθος του, λένε οι άνθρωποι που τον γνώρισαν.

Ηταν ένας µοναχικός ρεπόρτερ, ένα αιώνιο παιδί που γύριζε τον κόσµο, που έµενε για µήνες µακριά από την Ιταλία και επέστρεφε για ένα ντοκιµαντέρ ή για να περάσει λίγο καιρό µε τη µητέρα του, µαζί µε την οποία ζούσε όταν περνούσε από την πόλη του, το Μιλάνο. Μια ζωή µε τη φωτογραφική µηχανή στο χέρι, πάντα αναζητώντας να γνωρίσει µια νέα χώρα, µια διαφορετική πραγµατικότητα. Οµως ήταν παράλληλα ένας άνθρωπος που νοιαζόταν για την κοινωνία, συµπαθητικός και αγαπητός απ’ όλους, όπως τον θυµούνται αυτοί που τον γνώριζαν και τον περιγράφουν στην ιταλική «Λα Στάµπα». «Η φωτογραφία ήταν το πάθος του και η αγάπη του», λέει η αδελφή του, η Ιζαµπέλα. «Ο αδελφός µου ζούσε για τη δουλειά του, είχε πάθος για τις διεθνείς ειδήσεις. Αρχισε να τραβάει φωτογραφίες στα 20 του. Είµαι κι εγώ φωτογράφος, αρχίσαµε µαζί. Εκείνος πήρε τον δρόµο του ρεπόρτερ».

Ο Φάµπιο Πολένγκι ήταν ένας από τους ανθρώπους που πηγαίνουν σε κάθε τόπο όπου υπάρχει κάτι για να τεκµηριώσουν µε τη φωτογραφική µηχανή τους, λέει ένας φίλος και συνάδελφός του, που είχε δουλέψει µαζί του.

Δεν ήταν παντρεµένος και τελευταία είχε κάνει βάση του το Νέο Δελχί, στην Ινδία. Στο Μιλάνο δεν τον έβλεπαν όσο πριν. «Τον συνάντησα στο Αφγανιστάν και στη G8», θυµάται ο φίλος του, «και ήξερα πάντα πως θα τον έβλεπα όπου συνέβαινε κάτι». Εργαζόταν από το 2004 ως ανεξάρτητος και ήταν πολύ γνωστός µεταξύ των συναδέλφων του. Παλιότερα είχε δουλέψει για σηµαντικά γραφεία και περιοδικά – Vanity Fair, Vogue, Μarie Claire, Εlle και άλλα. Σε 29 χρόνια δουλειάς είχε γυρίσει εβδοµήντα χώρες. «Προσφέρω φωτογραφικές υπηρεσίες στους τοµείς του ρεπορτάζ, της µόδας και της διαφήµισης», γράφει στο µπλογκ του, όπου αυτοχαρακτηρίζεται «ευκαιριακός σκηνοθέτης, µε διάφορες σκηνοθεσίες στο ενεργητικό µου, η σηµαντικότερη από τις οποίες είναι ένα ντοκιµαντέρ που γύρισα στην Κούβα για έναν πατέρα ολυµπιακό πρωταθλητή στην πάλη και τον γιο του, πρωταθλητή της Κούβας στο ίδιο αγώνισµα».

Είχε γυρίσει επίσης ντοκιµαντέρ για τον αγώνα των ακτηµόνων στη Βραζιλία. Ο πρόεδρος της Ενωσης Δηµοσιογράφων της Λοµβαρδίας µίλησε για «µεγάλη απώλεια». Στο προσωπικό του µπλογκ, ο Φάµπιο Πολένγκι περιγράφει τον εαυτό του ως άνθρωπο ευτυχισµένο, διαπιστώνοντας πως «το σύµπαν της δουλειάς µου αντιπροσωπεύει επίσης το σύµπαν των ενδιαφερόντων µου και των πραγµάτων που µου αρέσουν». Οµως εκείνη τη νύκτα, αυτά τα ίδια πάθη του, τα ταξίδια, η φωτογραφία και η δηµοσιογραφία, τον οδήγησαν στον θάνατο στους µατωµένους δρόµους της Μπανγκόκ. Κρατώντας σφιχτά στα χέρια του τη φωτογραφική µηχανή του.

Βαρβάρα Τερζάκη
Άρθρο Γιώργου Αγγελόπουλου -εφ. Τα Νέα, Παρασκευή 21 Μαΐου 2010