9/2/10

Η αξία του νερού

Ο κόσμος πάντα ρωτάει: Τι μπορώ να κάνω για να αλλάξω τον κόσμο;
Πολλοί άνθρωποι σε φτωχές χώρες χρειάζονται επειγόντως βοήθεια. Πολλοί άνθρωποι σε πλούσιες χώρες θα ήθελαν να βοηθήσουν, αλλά φοβούνται πως οι σεινησφορές τους θα γεμίσουν τις τσέπες διεφθαρμένων αξιωματούχων. Το αποτέλεσμα είναι ένα κλειστό κύκλωμα που αφήνει και τις δύο πλευρές δυσαρεστημένες.
Αυτό έχει αναλάβει να διορθώσει ο Σκοτ Χάρισον.
Πριν από πέντε χρόνια, ο Χάρισον εργαζόταν σε νυχτερινά κέντρα στο Μανχάταν, περνώντας τις νύχτες του περιτριγυρισμένος από φίλους μέσα σε ένα σύννεφο αλκοόλ, κοκαΐνης και μαριχουάνας. Ζούσε σε ένα πολυτελές διαμέρισμα και οδηγούσε μια ακριβή ΒMW – όμως κατά τη διαρκεια ενός ταξιδιού του στη Νότια Αμερική πέρασε μια πνευματική κρίση,
«Κατάλαβα πως ήμουν ο πιο εγωιστής, δουλικός και μίζερος άνθρωπος», θυμάται.
Ο Χάρισον, 33 χρονών τώρα, βρήκε έναν φιλανθρωπικό οργανισμό που θα τον δεχόταν ως εθελοντή φωτογράφο -εάν πλήρωνε 500 δολάρια το μήνα για τα έξοδά του. Και έτσι και έκανε. Ο οργανισμός ήταν η Mercy Ships, μια χριστιανική φιλανθρωπική ομάδα που κάνει εγχειρήσεις σε φτωχές χώρες με εθελοντές γιατρούς.
«Το πρώτο άτομο που φωτογράφισα ήταν ένα 14χρονο αγόρι που το έλεγαν Αλφρεντ. Είχε ένα τεράστιο όγκο στο στόμα του που τον έπνιγε¨, θυμάται ο Χαρισον. «Ασφυκτιούσε από το ίδιο του το πρόσωπο. Όταν τον είδα, πήγα σε μια γωνία και άρχισα να κλαίω».
Μερικές εβδομάδες αργότερα ο Χάρισον πήγε τον Αλφρεντ – με τον όγκο να έχει πλέον αφαιρεθεί – πίσω στο χωριό του στο Μπενίν της δυτικής Αφρικής. ¨Είδα τον κόσμο να πανηγυρίζει, επειδή μερικοί γιατροί αποφάσισαν να θυσιασουν τις διακοπές τους», λέει.
Η Mercy Ships μεταμόρφωσε τον Χάρισον όσο και τον Αλφρεντ. Ο Χάρισον γύρισε στη Νέα Υόρκη δύο χρόνια αργότερα με ένα σχέδιο: θα δημιουργούσε μια οργάνωση που θα παρείχε καθαρό νερό για να σώσει ζωές σε φτωχές χώρες. Είχε γυρίσει στην Αμερική απένταρος και κοιμόταν στο καναπέ ενός φίλου του.
Χωρί τίποτα αλλο πέρα από τη θέληση και το χάρισμα του, ο Χάρισον ξεκίνησε την ομάδα του που ονόμασε Charity: Water – η οποία είχε τελικά μεγάλη επιτυχία. Μέσα σε τρία χρόνια, λέει, η ομάδα του έχει συγκεντρώσει 10 εκατ. δολάρια από 50.000 ξεχωριστούς δωρητές και παρέχει καθαρό νερό σε σχεδόν ένα εκατομμύριο ανθρώπους στην Αφρική και την Ασία.
Η οργάνωση τώρα έχει 11 μόνιμους υπαλλήλους, σχεδόν τους διπλάσιους απλήρωτους εθελοντές και πάνω από μισό εκατομμύριο οπαδούς στο Twitter. Τα λεωφορεία της Νέας Υόρκης έχουν γεμίσει με δωρεαν διαφημιστικά που προωθούν το μήνυμά του και το «Saks Fifth Avenue» του παραχώρησε τις βιτρίνες του για να κάνει γνωστή την ανάγκη για καθαρό νερό στην Αφρική. Διάφορα αμερικάνικα σχολεία συγκεντρώνουν ήδη χρήματα για την κατασκευή πηγαδιών σε σχολεία φτωχών χωρών.
«Ο Σκοτ έχει καταφέρει να προμοτάρει ένα από πιο σημαντικά ζητήματα με έναν τρόπο που έχει απήχηση στον κόσμο – αυτό είναι το χάρισμα του», εξηγεί η Ζακλίν Νόβογκρατζ, επικεφαλής του Acumen Fund, που βοηθάει φτωχές χώρες μέσω διάφορων επενδύσεων.
Ο Χάρισον δεν κάνει τη σκληρή δουλειά που χρειάζεται να γίνει εκεί που στέλνει τη βοηθεια. Συνεργάζεται με ανθρωπιστικές ομάδες και τις πληρώνει να σκάβουν πηγάδια. Ουσιαστικά είναι ένας διαφημιστής που συγκεντρώνει κεφάλαια – όμως αυτό είναι ίσως το δυσκολότερο κομμάτι στο παζλ της φιλανθρωπίας.
Ποιο είναι το μυστικό του; Η επιτυχία του Χάρισον δείχνει να βασίζεται σε τρία σημεία : Πρώτον, βεβαιώνει πως όλα τα χρήματα που συγκεντρώνει καταλήγουν εκεί που πρέπει. Αυτό το επιτυγχάνει αναθέτοντας στους 500 πιο αφοσιωμένους δωρητές του όλα τα διοικητικά έξοδα.
Δεύτερον, δείχνει στους δωρητές τα αποτελέσματα των συνεισφορών τους. Ο Χάρισον δίνει στα πηγάδια ονόματα δωρητών. Δημοσιεύει φωτογραφίες και δίνει τις συντεταγμένες των πηγαδιών έτσι ώστε οι δωρητές να μπορούν να τα βρουν στο Google Earth. Και τον Σεπτέμβριο ο Χάρισον ετοιμάζει μια νέα ιστοσελίδα, που θα δείχνει ακόμη κα σε εκείνους που έχουν δώσει πολύ μικρά ποσά τι έργα πραγματοποιήθηκαν με τη δωρεά τους.
Τρίτον, έχει αξιοποιήσει την ψηφιακή τεχνολογία και τα κοινωνικά δίκτυα. Αυτή την άνοιξη, το Charity Water συγκέντρωσε 250.000 δολάρια μέσω ενός «Twestival» - μιας σειράς συναντήσεων μεταξύ των οπαδών της οργάνωσης στο Twitter. Τον περασμένο χρόνο, συγκέντρωσε 965.000 δολάρια ζητώντας από όσους έχουν γενέθλια το μήνα Σεπτέμβριο να μη δεχτούν δώρα και να χρησιμοποιήσουν τα χρήματα αυτά για την κατασκευή πηγαδιών στην Αιθιοπία.
Η εκστρατεία αυτή είχε τεράστια απήχηση στο Διαδίκτυο, σε μεγάλο βαθμό λόγω των πετυχημένων βίντεο που χρησιμοποιεί ο Χάρισον για να μεταδώσει το μήνυμα της οργάνωσης. Ένα δημοφιλές βίντεο δείχνει καλοβαλμένους κατοίκους του Μανχάταν να βγαίνουν από τα ακριβά διαμερίσματα τους και να σχηματίζουν ουρά για να γεμίσουν μπιτόνια με βρώμικο νερό από μια λίμνη στο Σέντραλ Παρκ. Μετά βλέπουμε μια μητέρα να δίνει το νερό αυτό στα παιδιά της – και το χαρούμενο μήνυμα στο τέλος είναι: Μπορείτε να φροντίσετε άλλοι άνθρωποι να μη χρειαστεί να κάνουν το ίδιο.
Η ιδέα του Χάρισον ήταν πως το να δίνεις χαρά, είναι μια μεταδοτική ευχαρίστηση που σου προσφέρει η ικανότητα να κάνεις κάτι για να βελτιώσεις τον κόσμο. «Δεν είναι οι ενοχές αυτό που κάνει τους ανθρώπους να δίνουν», λέει. «Είναι η χαρά του να δίνεις ελπίδα σε ανθρώπους που τη χρειάζονται – έχεις την καταπληκτική ευκαιρία να χτίσεις ένα πηγάδι!».

Βαρβάρα Τερζάκη

Άρθρο Nicholas D. Kristof-εφ. Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, The New York Times, 19-07-2009

Δεν υπάρχουν σχόλια: