10/2/10

Η ΖΩΗ ΕΝΟΣ ΜΥΘΟΥ Με έπεισε για το Μέγαρο


Oταν ανέλαβα το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας το 1985, το Μέγαρο Μουσικής ήταν ακόμη ένα γιαπί γιατί κανείς στην κυβέρνηση δεν ήθελε να ασχοληθεί με το θέμα. Φαινόταν ένα σχέδιο που ξεπερνούσε τις δυνάμεις εκείνων που το ξεκίνησαν και γι΄ αυτό απέτυχε. Υπήρχαν πάντα και πολιτικοί ενδοιασμοί για μια «προνομιακή» μεταχείριση ενός εκδότη και για πιθανές αντιδράσεις των άλλων εκδοτών.

Με επισκέφθηκε τότε ο Χρήστος Λαμπράκης και μου εξήγησε τι επιδιώκει. Μιλούσε με πάθος και πειστικότητα. Θυμήθηκα τις συναυλίες της πάντα ορφανής από έναν χώρο συναυλιών Κρατικής Ορχήστρας και τους ασφυκτικούς περιορισμούς στο θέατρο Ολύμπια που δεν επέτρεπαν στη Λυρική Σκηνή να παρουσιάσει τον καλύτερο εαυτό της. Αίθουσα για μεγάλες εκδηλώσεις στην Αθήνα δεν υπήρχε τότε παρά μόνο οι αίθουσες κινηματογράφων.

Μιλήσαμε αρκετή ώρα. Από την κουβέντα που περιστράφηκε και σε άλλα θέματα είδα πόσο πολύ ενδιέφερε τον Λαμπράκη η μουσική παιδεία στην Ελλάδα σε ένα περιβάλλον ευρωπαϊκό. Ο Λαμπράκης είχε πραγματικά μια οραματική εικόνα και έδειχνε ότι θα τελείωνε πράγματι το έργο. Συμφώνησα να υπάρξουν πόροι για να συνεχιστεί. Εδωσα στον Θ. Καρατζά, γραμματέα του υπουργείου, τη σχετική εντολή. Χάρη στην επιμονή και στην ενασχόληση του Λαμπράκη έγινε στην Αθήνα ένας χώρος που έδωσε μια νέα διάσταση στην πολιτιστική της ζωή.

Βαρβάρα Τερζάκη

Κώστας Σημίτης -εφ. Το Βήμα,25.12.2009

Δεν υπάρχουν σχόλια: