11/2/10

Η ΖΩΗ ΕΝΟΣ ΜΥΘΟΥ Ράφτινγκ στον Λούσιο

Με τον Χρήστο Λαμπράκη ήμαστε σχεδόν συνομήλικοι, αλλά του άρεσε να λέει ότι ήταν νεότερος εμού κατά μερικούς μήνες. Ημαστε στην ίδια τάξη στη Σχολή Μακρή. Στο σχολείο ήταν επιμελής και από τους καλύτερους μαθητές. Η γνωριμία μας και η φιλία μας ξεκινάει από τις οικογένειές μας. Ο Δημήτρης και η Ελζα Λαμπράκη ήταν φίλοι με τον Αναστάση και την Ελένη Ποταμιάνου. Θυμάμαι πολύ έντονα την περίοδο που ζούσαμε πολύ κοντά, που ήμαστε γείτονες, οι Λαμπράκηδες στην οδό Βουλής κι εμείς στην οδό Νίκης. Περάσαμε μια περίοδο της Κατοχής μαζί, πριν η οικογένεια Λαμπράκη διαφύγει στην Αίγυπτο.

Ο Χρήστος ήταν πολύ ζωηρό παιδί. Τα καλοκαίρια στον Πόρο παίζαμε ποδόσφαιρο, αλλά η μεγάλη λατρεία του ήταν η θάλασσα. Οταν κάναμε παιδικές συγκεντρώσεις στο σπίτι της οδού Βουλής, μερικές φορές τον χάναμε. Τον βρίσκαμε στο δωμάτιο της αδελφής του της Λένας, όπου άκουγε δίσκους όπερας. Ηταν πιστός φίλος και προσπαθούσε να σε βοηθήσει κάνοντας πάντα το καλύτερο.

Του άρεσε να κάνει εκδρομές. Φεύγαμε μαζί στις 4 το πρωί και όταν επιστρέφαμε αργά το βράδυ είχαμε γυρίσει όλη την Πελοπόννησο. Μάλιστα πολλές φορές πάνω στον Σκαραβαίο του είχε μια φουσκωτή βάρκα για να κατεβαίνει τα ποτάμια. Εκανε ράφτινγκ στον Λούσιο και αλλού, σε μια εποχή όπου κανείς δεν το γνώριζε. Του άρεσε η φύση. Είχαμε κάνει ένα ταξίδι σε μια ατόλη του Ειρηνικού Ωκεανού, τη Ραγκιρόα, όπου κοιμόμαστε έξω επί δέκα ημέρες. Ηταν πολύ σκληραγωγημένος. Στις εκδρομές έπαιρνε μαζί του μια γραφομηχανή και έγραφε. Είχε λατρεία με τη δουλειά του. Ουδέποτε κοιμόταν πριν από τις 3 ή τις 4 το πρωί. Δούλευε μέρα-νύχτα. Πέρασε πολλές δυσκολίες, αλλά κατόρθωνε και τις ξεπερνούσε. Οταν διαδέχτηκε τον πατέρα του, δεν ήταν η καλύτερη περίοδος για τις εφημερίδες του, «Το Βήμα» και «Τα Νέα». Πάλεψε για να τις επιβάλει και πάλι.

Λάτρευε τη μουσική. Από μικρός έκανε μαθήματα με την Αλεξάνδρα Τριάντη. Περιττό να πούμε ότι, αν δεν ήταν ο Λαμπράκης, το Μέγαρο δεν θα είχε ολοκληρωθεί ποτέ. Κατάλαβε ότι ήταν κάτι για το μέλλον και αφιέρωσε τη ζωή του σ΄ αυτό.

Ηταν πολύ ευαίσθητος στα εθνικά θέματα. Οταν το 1964 εστάλη μια μεραρχία στην Κύπρο, συνέβαλε οικονομικά ώστε να αγοραστεί μια τορπιλάκατος. Την έλεγαν «Φαέθων».


Βαρβάρα Τερζάκη

Άρθρο Ανδρεας Ποταμιανος - εφ. Το Βήμα,25.12.2009

Δεν υπάρχουν σχόλια: