11/2/10

Η ΖΩΗ ΕΝΟΣ ΜΥΘΟΥ Η προβολή του τον άφηνε αδιάφορο

O Χρήστος Λαμπράκης θα μείνει για πάντα στην καρδιά μου πρώτα ως ένας πιστός φίλος και ύστερα ως ένας καταπληκτικός συνεργάτης, ακούραστος, δίκαιος, τολμηρός.

Ολος ο κόσμος ήξερε ότι είχε μια ακατανίκητη δύναμη και είχε κουραστεί πολύ για να την αποκτήσει αλλά η ψυχή του ήταν τόσο αγνή όσο ενός μικρού παιδιού. Δεν πείραξε πότε κανέναν. Αντιθέτως, ευεργετούσε με όλη τη δύναμη της ψυχής του. Γνωρίζω ότι τους ανθρώπους που εργάζονταν στο Συγκρότημα και τύχαινε να αρρωστήσουν ή να πεθάνουν τους βοηθούσε όχι μόνο με τα χρήματα της εταιρείας του, που ούτως ή άλλως δικαιούνταν, αλλά και με δικά του για να μπορέσουν να ορθοποδήσουν οι ίδιοι ή οι οικογένειές τους.

Η εμφάνισή του, το ντύσιμο και η προβολή του τον άφηναν αδιάφορο. Κυκλοφορούσε με έναν παμπάλαιο σκαραβαίο.

Εδινε όμως τεράστια σημασία στη μόρφωση. Δεν έχω συναντήσει ποτέ άνθρωπο που να γνωρίζει περισσότερα πράγματα για τη μουσική αλλά και για όλες τις τέχνες.

Αγάπησε τις τέχνες και αγαπήθηκε από αυτές.

Το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών είναι ένα αληθινό στολίδι πολιτισμού και το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης η συνέχειά του, γιατί και σε αυτό έδωσε την ψυχή του για να μας βοηθήσει και, όπως έλεγε πάντα, «τα λάθη που έγιναν στην Αθήνααν έγιναν- να μη γίνουν και στη Θεσσαλονίκη». Γενιές ολόκληρες της Θεσσαλονίκης θα πρέπει να γνωρίζουν και να θυμούνται τον ευπατρίδη Χρήστο Λαμπράκη.

Ολοι όσοι είχαμε την τύχη να συνεργαστούμε μαζί του ξέρουμε πως είχε άποψη και την έλεγε ακόμη και αν αυτό δυσαρεστούσε κάποιους. Μέσα από την ευγένεια του χαρακτήρα του υπερασπιζόταν τις ιδέες του και υπηρετούσε τα πιστεύω του όσο κανένας.

Ηταν ευγενής, ένας αληθινός αριστοκράτης, πάντοτε χαμογελαστός, μιλούσε στον συνομιλητή του στον πληθυντικό ακόμη κι αν ήταν ο τελευταίος ξένος μετανάστης.

Ηταν ακούραστος, λάτρευε τη δημοσιογραφία και την υπηρέτησε όσο κανένας άλλος. Ηταν ο άνθρωπος που δημιούργησε, ανέπτυξε και καθοδήγησε ιδέες, σχέδια αλλά και πρόσωπα. Υπήρξε πρωτοπόρος και διορατικός. Σε δύσκολες εποχές κατάφερε να ξεπεράσει τα όρια και να υπερισχύσει κάνοντας τον Οργανισμό το μεγαλύτερο κέντρο Τύπου της Ελλάδας.

Υπήρξε ένας άνθρωπος υπεράνω συμβάσεων και έτσι έζησε όλη του τη ζωή.

Αφήνει πίσω του ένα δυσαναπλήρωτο κενό, πρώτα ως ένας καλός φίλος και μετά ως ένας αληθινός άνθρωπος.

Για μένα ο Χρήστος Λαμπράκης ήταν κάτι παραπάνω από φίλος. Συμπλήρωνε τον αδελφό που ποτέ δεν είχα.

Είχα την τύχη να είμαι φίλος του πολλά χρόνια, να τον γνωρίζω από κοντά και να τον θαυμάζω.

Θέλω να τελειώσω λέγοντας ότι ήταν ΑΝΘΡΩΠΟΣ με κεφαλαία γράμματα και για μένα θα ζει πάντα όσο θα ζω και εγώ.


Βαρβάρα Τερζάκη

Άρθρο Αλέξανδρος Κ. Μπακατσελος - εφ. Το Βήμα, 25-12-2009

Δεν υπάρχουν σχόλια: